ڇتن ڇولين کان بچاءُ
”بس يار سنگاپور گهمڻ جي شوق ۾ هي سڀ ڏوجهرا سهڻا پوندا.“
ذوالفقار ٿڌو ساهه کڻي چيو؛”هاءِ ڙِي قسمت ڇا ته هيءُ خواريءَ جو سنگاپور شهر وڃڻ پيو ٿئي.هن کان اڳ پنهنجي جهاز ۾ ويندي ڇا ته رعب ۽ لئه هوندي هئي. ٽي ڏينهن اڳ سنگاپور جي اخبار ۾ اچي ويندو هو ته فلاڻي جو فلاڻو جهاز فلاڻي تاريخ تي ڪولمبو کان شنگهائيءَ ويندي تيل وٺڻ لاءِ سنگاپور ۾ لنگر انداز ٿيندو. ۽ پوءِ جهاز پهچڻ تي سنگاپور آفيس جو عملو مختلف ڪمن لاءِ اڳيان پويان پيو ڦرندو ته سائين سفر ڪيئن رهيو اڳتي جي منزل لاءِ ڪجهه کپي ته نه. سنگاپور ۾ ترسڻ دوران جهاز جي عملي کي ڪيترا پئسا کپن. ڪنهن کي ڊاڪٽر وٽ ته ناهي وڃڻو پوسٽ ڪرڻ لاءِ خط ته نه آهن. وغيره وغيره ٽئڪسي ۽ موٽر بوٽ انتظار ۾ رهندي هئي، تيل وارا سيدو سپلاءِ ڪرڻ وارا چادرون ٽوال ڌوئڻ وارا، سگريٽ ۽ شربت پهچائڻ وارا سڀ حڪم جا بندا ٿيو بيٺاهوندا هئا- چاهي جهاز ڏينهن جو پهچي چاهي آڌي رات جو، پر هاڻي اهي ڏينهن ساريو اکيون آب ٿيون هارين.“ آصف چيو؛ ”اهو سڀ ڪجهه صحيح آهي پر ان سڄيءَ لئه کان هيءَ غريبيءَ جي زندگي بهتر آهي، جو گهٽ ۾ گهٽ سنگاپور گهمڻ کان پوءِ واپس پنهنجي پکن ۾ ته اچي پئبو. ڏکڻ چيني سمنڊ يا هندي وڏي سمنڊ جي ڇتين ڇولين حوالي ته نه ٿبو.“