داتنگ لاگي
”نه. اسان جو ڪو مٽ مائٽ اتي ناھي. سڀ سالن کان ھتي رھن. ڪو ڏورانھون ھوندو ته به اسان کي خبر ناھي.“
”ڀلا ھندستان گھمڻ جو شوق اٿئي؟“
”ھا. دل چوندي آهي ته ھڪ دفعو انڊيا وڃي ڏسي اچان. ڪيڏي افسوس جي ڳالهه آهي جو اسان انڊين سڏجون ٿا، پر انڊيا نه اسان ڏٺي آهي، نه ئي اسان جي ماءُ پيءُ.“
”ڀلا توھان جي مرضي پڇي وڃي ته ملايا م رھڻ پسند ڪندين يا ھندستان ۾ ته ڇا جواب ڏيندين؟“
”ڪجهه ڏينهن لاءِ ھندستان گھمڻ پسند ڪندس باقي رھڻ ھرگز نه.“
”ڇو ڀلا؟ ھندستان به دنيا جي مشھور ملڪن مان آهي.“مون چيومانس:
ھوندو، پر ان ۾ اھا آزادي ناھي جيڪا ھتي ملائيشيا ۾ آهي. I Love Malaysia اسان ھتي ھر طرح سان آزادي محسوس ڪريون ٿا. جيئن وڻي تيئن ڪريون. عبادت جي آزادي، ڳالهائڻ جي آزادي، گهمڻ ڦرڻ جي آزادي، نوڪري واپار جي آزادي، کائڻ پيئڻ جي آزادي وغيره وغيره. توهان ته دنيا ڏٺي هوندي توهان ڇا ٿا سمجهو؟ هندستان کان مشهور ته چين آهي، پر ڇا ڪو ئي اتي رهڻ پسند ڪندو.؟“
”خبر ناهي. آئون ته تنهنجا خيال معلوم ڪرڻ ٿو چاهيان_يعني هڪ ڏکڻ هندستاني نوجوان جا جيڪو ملائيشيا ۾ ڄائو نپنو ۽ اتي جو رهاڪو آهي.“ ذوالفقار چيو؛ ”سائين هاڻ هلڻ کپي. هرهڪ چار چار اوڦراٽا کاڌا آهن. ڊرائيور سميت ۽ هڪ هڪ گلاس چانهه جو پڻ، اٺ ڊالر بل ڏنو اٿم. (اٽڪل پنجاهه روپيا کن) _ڪامن خرچ جا ٽي حصا واپسيءَ تي ڪندا سين، في الحال آئون ڀريندو ٿو هلان.“ هوٽل جي اندرين ڀت تي ”داتنگ لاگي“ لکيل هو. يعني وري اچجو. عبدالقادر کي چيم ته ضرور وري اينداسين. هن رستي تان لنگهندي وقت تنهنجا ٽن ٽن روپين وارا اوڦراٽا نه کائڻ ڀاڳ کي لت هڻڻ آهي.