الطاف شيخ ڪارنر

سنگاپور ويندي ويندي

الطاف شيخ جو لکيل هي سفرنامو ”سنگاپور ويندي ويندي“ سنگاپور بابت هڪ ڊائريڪٽري جي حيثيت رکي ٿو۔ جنهن ۾ سنگاپور جي رستن کانوٺي روڊن، دڪانن، اتان جي ماڻهن، رهني ڪهڻي سميت هر شيء جي ڄاڻ ڏنل آهي۔ ڪتاب جو مهاڳ محترم عنايت بلوچ لکيو آهي ۽ هي سفرنامو ملائيشيا کان سنگاپور روڊ رستي ويندي لکيل آهي۔
  • 4.5/5.0
  • 3922
  • 1055
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • الطاف شيخ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book سنگاپور ويندي ويندي

سنگاپور جو چائنا ٽائون

ٻئي ڏينهن صبح جو تيار ٿي نائين بجي ڌاري نيرن لاءِ هيٺ هوٽل ۾ آيس.رات وارو پاڪستاني انجنيئر به پنهنجي نئين جهاز جي ٻين ساٿين سان گڏ هڪ ٽيبل تي ويٺو هو.منجهن هڪ انڊين چيف آفيسر فيمليءَ سان هو، هڪ انڊين ٿرڊ انجنيئر هو ۽ ڪجهه ٻيا به. سڀني سان مختصر طور ”هيلو، هيلو“ ڪري ڪنڊ کا هڪ ٽيبل تي اچي بيٺس. بئري کي چانهه ڊبل روٽيءَ جا ٻه ٽي سيڪيل پترا ۽ فراءِ بيضو آڻڻ لاءِ چئي انتظار ڪرڻ لڳس. ايتري ۾ آصف به اچي نڪتو ۽ پروگرام ٺاهيو سين ته نيرن بعد هرڪو الڳ الڳ پنهنجن ڪمن لاءِ نڪري وڃي. ڇو جو وقت تمام ٿورو آهي. پوري ٻين بجي پنهنجي ٽئڪسيءَ وارو ڊرائيور پاڻ کي وٺڻ لاءِ پهچي ويندو، ۽ ٻين بجي ڌاري جڏهن هتان نڪرنداسين تڏهن سنگاپور ۽ جوهور جي بارڊر واري پل (Cause _ Way) تي ٽين بجي مس پهچندا سين ۽ پوءِ ملاڪا گهر تائين پهچڻ ۾ رات جا نَوَ ٿي ويندا. جيتري سنگاپور کان نڪرڻ ۾ دير ڪنداسين اوتري ئي پهچڻ ۾ دير ٿيندي. ٻئي ڏينهن صبح جو سوير آفيس پڻ هئي. آصف کي به اها اڪيلي اڪيلي نڪرڻ واري ڳالهه صحيح لڳي، جو سنگاپور شهر ۾ هاڻ رلڻ ۽ ڪم ڪاريون لاهڻ لاءِ ڪي پنج ڪلاڪ مس وڃي بچيا هئا. مونکي به ٻن ٽن هنڌن تي ڪم هو. هڪ ته سيشل اسٽريٽ تي پنهنجي پراڻي جهاز ران ڪمپنيءَ ۾ ڪم هو.
ملائيشيا ايندي وقت هوائي جهاز تي آيو هوس سو پاڻ سا گهڻو سامان نه کڻي سگهيو هوس. ان ڪري وڌيڪ ڪتاب ۽ ڪپڙا پنهنجي جهازران ڪمپنيءَ جي ڪئپٽن کي ڏئي آيو هوس ته يار سنگاپور کان لنگهين ته هي منهنجون هڙون سنگاپور لاهيندو وڃجانءِ اهو ويچارو ڪڏهوڪو اهو سامان سنگاپور واري آفيس ۾ ڇڏي ويو هو ۽ آفيس جي چيني مئنيجر فون ذريعي مون کي اطلاع ڪيو هو. سو پهرين ان آفيس مان اهو سامان کڻي پنهنجي هڪ ٻئي پراڻي بنگالي ڪلاس ميٽ؛ شهاب الدين جي گهر موڪليو، جيڪو پڻ مون وانگر جهاز تي ڳپل حصو چيف انجنيئر رهڻ بعد هاڻ سنگاپور جي پوليٽيڪنڪ ۾ گذريل ٽن سان کان ”اليڪٽرو ٽيڪنالاجي“ سبجيڪٽ پڙهائي ٿو. پاڻ موڪلون گذارڻ لاءِ مون وٽ ملاڪا اچي رهيو هو ۽ جيئن ته اسان واري ٽئڪسيءَ ۾ ٽن ڄڻن جو سامان هجڻ ڪري جاءِ نه هئي سو مون ان سامان لاءِ کيس ملاڪا کڻي اچڻ لاءِ اڳ ئي چئي ڇڏيو هو.
سيشل اسٽريٽ جي سڌائيءَ ۾ اوڀر کان رابن سن روڊ وهي ٿو ۽ اولهه ۾ سائوٿ برج روڊ ۽ نيو برج روڊ آهي ۽ انهن رستن کي وري سنهيون گهٽيون ؛ ماسق (مسجد) اسٽريٽ، ٽيمپل (مندر) اسٽريٽ، پگوڊا (ٻڌن جو مندر) اسٽريٽ، هوڪين اسٽريٽ، ڪراس اسٽريٽ وغيره ڳنڍين ٿيون. هي علائقو سنگاپور جو چائنا ٽائون سڏجي ٿو. جيڪو علائقو تمام آڳاٽو آهي. هونءَ ته سنگاپور ۾ انڊين، ملئي ۽ ٻين قومن جا ماڻهو به آهن. پر هن علائقي ۾ گهڻي کان گهڻا دڪان چينين جا آهن ۽ تمام گهڻو ڳتيل آهي. گهڙڻ سان دڪانن جي درن، ڀتين ۽ ڇتين کي ٽيڪ ڏيڻ وارن ٿلهن ٿنڀن تي وڏا وڏا چيني اکر نظر ايندا. دڪانن ۽ گهرن اڳيان ٻريل اگربتين جون بچيل ڪاٺين جون ٽڪريون ۽ ديوتائن لاءِ آڇيل نارنگيون ڪيلا يا انناس نظر ايندا.گهرن جي درن ۽ بالڪنين مان نڪتل بانس جي لڙهن تي سڪڻ لاءِ رکيل ڪپڙا جهنڊن وانگر ڦڙڪندا ڏسڻ ۾ ايندا. ڪي ڪي ته سؤ سوا سؤ کن ٻه ماڙ ۽ ٽماڙ پراڻا گهر اڃا تائين نظر اچن ٿا. جن جون ڪاٺ جون ڏاڪڻيون اڏوهي کاڌل ۽ در درين تي پردن بدران ڪوڪن سان لڳل پراڻيون چادرون هونديون. انهن چادرن جا هيٺاهان حصا گر، مٽي ۽ ٻارن جي سنگهن سان ٿڦيل نظر ايندا. گهڻي سامان ۽ ننڍي گهر ڪري هر شيءِ اڌگابري گهر کان ٻاهر نظر ايندي. بوٽ، کوکا، ڌوپ ڇٽيون، سائيڪلون وغيره ته در ٻاهران يا بالڪنين ۾ رکيل نظر اينديون . شام جي وقت گهرن جون زالون ڍرن ڪپڙن ۾ ٻاهر فٽ پاٿ يا گهرن جي وچ واري سوڙهي گهٽيءَ ۾ ڪچهري به ويٺيون ڪنديون ته آرڀرڻ، جوئون ڪڍڻ، هڪ ٻئي جا پنهنجا وار ٺاهڻ جهڙا ڪم به پيون ڪنديون، گهر جا پوڙها چيني مرد ڪنڊ تي ٺهيل اسٽالن تان چاليهن سينٽن واري چانهه جون چسڪيون ڀري سڄي ڏينهن جون خبرون ويٺا ڏيندا وٺندا.