سنگاپور کان ملائيشيا واپسي
ٻاهر نڪتس ته هل اسٽريٽ تي ٻه مدراسي هوٽلون نظرآيون. پهرين ئي چڙهي سامهون ايندڙ بئري کي ماني پيڪ ڪري ڏيڻ لاءِ چيم.
”يس واٽ ڊو يو وانٽ؟“ هوٽل جي بئري چيو.
هوٽل جي در وٽ ئي ديڳڙن جي قطار رکيل هئي جنهن ۾ مختلف مڇين، گانگٽن ۽ گوشتن جا ٻوڙ هئا. منهنجي اڳيان هڪ آسٽريلين همراهه مون وانگر ان مدراسيءَ جي هوٽل کان ماني پارسل ڪرائي رهيو هو لڳو پئي ته هو ڪيترن ڏينهن کان هتي ماني وٺندو رهيو آهي، جو هن کي چڱيءَ طرح ياد هو ته ڪهڙي ديڳڙيءَ ۾ ڪهڙو ٻوڙ آهي. ان بعد مون به پنهنجي لاءِ ساڳيون شيون؛ مٽرن وارو ڀت ۽ ڪڪڙ جو ٻوڙ گهريو. جنهن جون هوٽل واري ٻه ٿيلهيون ٺاهيون ۽ ٽينءَ ۾ بصر، ساون مرچن، ۽ ونگن جي ڪاتر وڌي.ڏهن ڊالرن جو نوٽ هٿ تي رکيو مانس، ڇهه ڊالر ۽ اسي سينٽ واپس ڪيائين.
ٻاهر نڪتس ته شينٽن وي واري بس تيار بيٺي هئي، جنهن کي پنجاهه سينٽ ڏيئي اچي ڪنڊ واري سيٽ تي دريءَ پاسي ويٺس. ڏکڻ چيني سمنڊ ۽ هندي وڏي سمنڊ تان اڏامي ايندڙ هيرون، اکين ۾ خمار پيدا ڪري رهيون هيون. چوڌاري هن ٻيٽ تي اڀرندڙ گلڪاريون هيون يا ڪڪرن سان ڳالهيون ڪندڙ عمارتون. دل ۾ سوچيم ته سنگاپور ته ترقي ڪندو وڃي جو ماڳهين اسان جهڙن غريبن جي رهائش ۽ اچ وڃ جو آسرو ختم ڪري رکيو اٿس. بس جي ڀتين ڏي چوڌاري نظر ڪيم ڀتيون خالي خالي هيون. ڏهه سال کن اڳ هنن رستن تي هلندڙ بسن جي هنن ڀتين تي ڌارين کي خبردار ڪرڻ لاءِ انگريزي، تامل، ملئي ۽ چيني زبانن ۾ لکيل هوندو هو؛ ”کيسا ڪتريندڙن ۽ چورن کان خبردار رهو.“ ۽ هاڻ هن ملڪ ۾ ئي پئسي جي ايڏي اچ وڃ ٿي وئي آهي جو هر ڪو ماڻهو سکيو ستابو ۽ پنهنجيءَ وارو ٿي ويو آهي ۽ کيس ٻئي جي کيسي ڏي اک وجهڻ جي فرصت ئي ناهي. ساڳي وقت قانون تي به سختيءَ سان عمل ٿئي ٿو ۽ سنگاپور دنيا جي باحفاظت ملڪن مان هڪ سڏجي ٿو.
مئرينرس ڪلب ۾ وقت اندر پهتس. ٽئڪسي اچڻ ۾ اڃا به اڌ ڪلاڪ کن هو. ڪمري ۾ پهچي مدراسيءَ جي هوٽل تان ورتل ڀت ۽ ٻوڙ جلدي جلدي پليٽن ۾ لاهي کائي سامان کڻي لفٽ ذريعي هيٺ لٿس ته سامهون واري لفٽ مان ذوالفقار به لهي رهيو هو. آصف اڳهين ڪوچ تي ٽيڪ ڏيئي ويٺي اسان جو انتظار ڪيو. نورالدين ڊرائيور پڻ پنج ست منٽ اڳ اچي چڪو هو ۽ اسان جي اچڻ تي هن اسان جو سامان ٽئڪسيءَ ۾ رکرايو. تيسين اسان ريسيپشن تي هڪ ڏينهن هڪ رات جي رهائش جو بل ادا ڪري ورتو. پوءِ اچي ٽئڪسيءَ ۾ ويٺاسين. ٽئڪسيءَ هڪ دفعو وري گذريل ڏينهن وارن ساڳين رستن تان اسان کي واپس وٺي هلڻ لڳي، جنهن تان هڪ ڏينهن _ چوويهه ڪلاڪ کن اڳ ملائيشيا جي شهر ملاڪا کان سنگاپور وٺي آئي هئي.