الطاف شيخ ڪارنر

سنگاپور ويندي ويندي

الطاف شيخ جو لکيل هي سفرنامو ”سنگاپور ويندي ويندي“ سنگاپور بابت هڪ ڊائريڪٽري جي حيثيت رکي ٿو۔ جنهن ۾ سنگاپور جي رستن کانوٺي روڊن، دڪانن، اتان جي ماڻهن، رهني ڪهڻي سميت هر شيء جي ڄاڻ ڏنل آهي۔ ڪتاب جو مهاڳ محترم عنايت بلوچ لکيو آهي ۽ هي سفرنامو ملائيشيا کان سنگاپور روڊ رستي ويندي لکيل آهي۔
  • 4.5/5.0
  • 3922
  • 1055
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • الطاف شيخ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book سنگاپور ويندي ويندي

سنگاپور جو جنگل ووڊلئنڊ

ملائيشيا کان اچڻ مهل سنگاپور جي جنهن پهرين علائقي ۾ گهڙجي ٿو، اهو ووڊ لئنڊس آهي. Wood Lands هينئر تازو ٺهيل علائقو آهي جتي گهڻائي ملئي ماڻهن جي آهي. کين اتي رهڻ ۾ اها سهولت آهي جو هو هڪدم ملائيشيا خاص ڪري ملائيشيا جي جوهوربارو شهر ۾ ، پهچيو وڃن. انهن ۾ گهڻائي انهن ملئي ماڻهن جي آهي، جيڪي سنگاپوري آهن پر نوڪري ملائيشيا جي شهر جوهوربارو ۾ ڪن ٿا، ڇو جو انهن لاءِ آساني آهي. مثال طور اسان جو هڪ ملئي آفيسر موسيٰ آدم جو ڀاءُ سالن کان سنگاپور ۾ رهيل آهي _ جڏهن سنگاپور ملايا جي هڪ رياست هوندو هو جيئن جوهور، ملاڪا، سريمبان وغيره آهي. پوءِ 1963ع ڌاري سنگاپور الڳ ملڪ ٿيو ته هو اتي ئي رهيو. سو ظاهر آهي ته هو ڳالهائي ته ملئي پيو پر سندس قوميت سنگاپوري ٿي. يعني هڪ ڀاءُ ملائيشيا ۾ رهڻ ڪري ملائيشين ٿيو ۽ ٻيو سنگاپوري. سو سنگاپوري ڀاءُ جو پٽ نوڪري جوهورباروءَ جي بئنڪ ۾ ڪري ٿو. يعني هو روز صبح جو سنگاپور کان ملائيشيا جي شهر جوهورباروءَ ۾ نوڪري ڪرڻ لاءِ وڃي ٿو. جتي (ووڊلئنڊس ۾) هو رهيل آهي اتان جوهوربارو فقط ڏهن منٽن جي پنڌ تي آهي. کيس جيتوڻيڪ ساڳي بئنڪ جي سنگاپور برانچ ۾ نوڪري ملي ٿي جيڪا آرچرڊ روڊ تي آهي. پر آرچرڊ روڊ تي پهچڻ ۾ هن کي اڌ منو ڪلاڪ لڳي ٿو ۽ هوڏانهن جوهوربارو شهر فقط ڏهه ٻارهن منٽ پري آهي. ان ڪري هو پنهنجي ملڪ سنگاپور ۾ نوڪري ڪرڻ کان ملائيشيا روز اچڻ وڃڻ بهتر سمجهي ٿو. هي حساب ائين آهي جيئن ڪو ڪوٽڙيءَ جو رهاڪو پنهنجي ضلعي جي شهر سيوهڻ جي حبيب بئنڪ ۾ نوڪري ڪرڻ کان وڌيڪ ڌارئين ضلعي حيدرآباد جي شهر گدوءَ ۾ نوڪري ڪرڻ بهتر سمجهندو، جو ڪوٽڙيءَ کان گدو اچڻ ۾ فقط چند منٽ لڳن ٿا ۽ هوڏانهن پنهنجي ضلعي جي سيوهڻ ۾ ڪلاڪ ڏيڍ!
بهرحال سنگاپور ۾ گهڙڻ سان پهرين ووڊلئنڊس جو علائقو اچي ٿو جيڪو ڪجهه سال اڳ گهاٽو جهنگ هو ۽ ڀولڙا پيا گهمندا هئا. پوءِ ماڻهن جي رهائش، رستن، آفيسن، جو مسئلو حل ڪرائڻ لاءِ سرڪار هڪ ته هي جهنگل وڍرائي گهر، دڪان، ۽ آفيسون ٺهرايون ۽ ٻيو ڪلفرڊ پاسي واري سمنڊ جو چڱو حصو مٽيءَ سان ڀرائي شهر جي ٻاهران ان تان وڏا رستا ٺهرايا جيئن هڪ ڪنڊ کان ٻيءَ ڪنڊ تائين وڃڻ لاءِ شهر جي اندران لنگهڻ بدران ٻاهران هنن رستن تان تکو پهچي سگهجي.
ٿورو اڳتي وچ شهر ڏي وڌڻ سان سيمباوانگ جو علائقو اچي ٿو _ جيڪو هونءَ پاڻيءَ جي جهاز ۾ ڪلفرڊ پيئر پاسي اچبو هو ته پري لڳندو هو. هن علائقي جي ڀر ۾ سنگاپور جو چڙيا گهر (Zoo ) آهي. سنگاپور جو زو تمام وڏو ۽ سهڻو آهي. اهڙو ملائيشيا ۾ به نه آهي. بلڪه ملائيشيا ۾ نه هجڻ ڪري سنگاپور حڪومت وڏو خرچ ڪري سنگاپور ۾ هي چڙيا گهر وڌايو آهي. جيئن ملائيشيا جا ماڻهو به هتي اچي ڏسن. ملائيشيا جي اخبارن ۾ هر هفتي خميس ۽ جمعي ڏينهن سنگاپور جي چڙيا گهر جو اشتهار ايندو آهي. جنهن ۾ هاٿيءَ اڳيان ٻار هوندا آهن يا گوريلا ٻارن کي چوندو آهي ته مونکي سنگاپور جي زو ۾ اچي ڏسو. اهي اشتهار ملائيشيا ۾ ٻار ڏسي خميس ۽ جمعي جي ڏينهن کان مائٽن کي سُر کڻائيندا آهن ته سنگاپور هلو اسان زو ڏسندا سين. ڇنڇر يا آچر ڏينهن موڪل تي، مائٽ چاهين يا نه پر ٻارن ڪري سنگاپور ضرور هلن ۽ پوءِ ڪيترو به پاڻ کي جهلين ته به ڪجهه نه ڪجهه شاپنگ ته ضرور ٿي ويندي آهي.يا ٻيو نه ته سنگاپور جي ڪنهن هوٽل ۾ ٿڌو پيئن يا ماني کائين. نتيجي ۾ ڪنهن سنگاپوريءَ جي ڪمائي يعني ملڪ جي خوشحالي!
سنگاپور ۾ گهڙڻ سان ووڊلئنڊ جي علائقي ۾ جيڪا تمام وڏي ۽ سهڻي مسجد نظر اچي ٿي اها ٺهرائي ته سرڪار آهي، پر چندا ماڻهن ڏنا آهن. سنگاپور ۾ هر مسلمان جي پگهار مان سرڪار هر مهيني هڪ ڊالر ڪٽيندي آهي جنهن کي M.B.F (ماسڪ بلڊنگ فنڊ) سڏجي ٿو. هن فنڊ مان سنگاپور جي سرڪار هر نئين رهائشي علائقي ۾ پنهنجي نظرداريءَ هيٺ تمام سهڻيون ۽ وڏيون مسجدون ٺهرائي رهي آهي. ووڊلئنڊ واري هن مسجد لاءِ ته اهو به مشهور آهي ته سنگاپور حڪومت ڄاڻي واڻي اها بارڊر وٽ ٺهرائي آهي. جيئن ملائيشيا جي شهر جوهورباروءَ کي تمام ويجهو هجڻ ڪري اتي جا ماڻهو به سنگاپور ۾ نماز پڙهڻ اچن ۽ پوءِ واپسيءَ تي ڪجهه خريداري ڪندا وڃن. ملائيشيا جي ملڪ ۾ آچر جو سڄو ڏينهن موڪل ٿئي ۽ ڇنڇر جو اڌ ڏينهن. جمعي جي ڏينهن نماز پڙهڻ لاءِ ٻارهين کان ٽين بجي تائين ٽي ڪلاڪ موڪل ٿئي. سو نماز پڙهڻ بعد به ڪافي وقت بچي ٿو. وقت گذارڻ لاءِ جوهور جي آفيسن جا ماڻهو سنگاپور هليا وڃن. پوءِ نماز به اتي پڙهن ته خريداري به اتي ڪن. ان ۾ ڪو شڪ ناهي ته ان مسجد ۾ هر جمعي تي سنگاپوري مسلمانن کان وڌيڪ ملائيشيا جا مسلمان هوندا آهن ۽ ڏسندي ئي ڏسندي مسجد جي اوسي پاسي واري علائقي ۾ دوڪانن جون قطارون ۽ خريدارن جا ميڙ وڌندا وڃن.