حمد
نظر ۾ نقش رحمت جا اندر ۾ آرزو تنهنجي،
جو دم جيئان جهان پَرور سوئي پَلُ جستجو تنهنجي.
پشيمانيءَ جي لڙڪن سان اي صاحب سڏ ڪيان توکي،
سدائي جو سجهي مون کي سزا پنهنجي عفو تنهنجي.
منهنجين ميرين مداين جي سڀن کان سڌ اڳي توکي،
تڏهن ڀي تو نه چيو مونکي جو خالق خو رفو تنهنجي.
گلابي غؤنچ ۽ گوشا، غُنابي رنگ امبر جا،
رواني آبشارن جي گواهي سُوبسُو تنهنجي.
سرابن جي سفيني ۾ سڦل گذري سفر منهنجو،
سدائين ساڻ ”تبسم“ سان تون ۽ لا تقطنتو تنهنجي.