آءُ جانيئڙا جڳ اورانگهي سُکَ واري سنسار هلون،
دردن جون ڪُل نگريون اُڪري، نڪري ڪنهن نئين دوار هلون.
تنهنجو پنهنجو ويسهه آ نه ته مڌ ۾ تنهنجو سنُهن سائين،
توکان وڌ ڪو نشو ته ڪونهي ڇو پيئڻ ٻي پار هلون!؟
ڇو اڄ گهايل گيت سُڻائين پير مان پايل لاهين پائين،
گوري گجرا پاءِ ته جهومي ڦيريون ڏئي ڦُولار هلون.
گهاٽين ڪڪرين جي جهڙ ڦڙ ۾ جوڀن پنهنجو جهورِ نه تون،
وسمي پنهنجا وار نه ڇوڙج مرڪ ته ڪنهن منجدهار هلون.
منگتاڙي! مايوس نه ٿي تون ”تبسم“ ڏي هل تند کڻي،
جهوناڳڙهه ڪو جکرو ٻُجهجي ٻيجلَ آءُ ٻيهار هلون.
* سنهن: قسم ، * منگتو: فقير