سرمد هميشه زنده رهندو!
اي منهنجا همسفر،
هم دم هم نشِين،
هن انوکي، اڻانگي،
مسافت ۾ تون،
سو ته ممڪن نه آهي،
جو ٻيهر ملين،
ها مگر پوءِ ڀي
دل ڪو ويسهه ڪيون،
توسان ٻيهر ملڻ جون اميدون رکيون،
نگريءَ نگريءَ ۾ توکي تلاشي پئي،
مان ته ڇا
پر اهو
ڪنهن ڀي ڄاتو نه هو،
تون اڄاتي نگر جو،
اڏامڪ پکي،
ايئن ڪو ويندين اڏي،
ڪنهن اهڙي يار ڏي
اڻ سونهين آر ڏي،
هن گڦائن جي گمنام،
غارن طرف
هن نهارن جي سرحد کان ڀي اڳڀرو
ها مگر پوءِ ڀي،
اي مسيحا اڃان
تنهنجن گيتن ۽ بيتن جي گونجار کي،
سُرَ صدائن سان
ويرين جي للڪار کي،
ديس جي در ديوارن وساريو نه آ،
خوشبو، خوشبو تنهنجا گيت ڳائي پئي،
مينڌرا مَن گهُريا!
تنهنجو نالو وٺي،
سنڌ جي هر هِڪ ڳَلي،
توکي ساري پئي،
اي منهنجا همسفر
هم قدم هن نشين.