هار ٻانهون جي مون کي ورائي وجهين،
وار خوشبوءِ ڀنا جي کنڊيري ڏسين،
مون کي تنهنجو قسم، تنهنجي سِرَ جو قسم،
مان اڏاڻو وتان.......
هڪ ته ڇاتي، جا توريءَ نه تاتي رهي،
۽ ٻي دل جا سدا تو لئه آتي رهي،
۽ ٽيون سِڪَ جنهن ۾ ساماڻو گهمان.
سينو ساگر بڻيو شوق ڇوليون ڇُلي،
دل جي ڌڙڪن توکي مَنَ سڏيون پئي سڏي،
او پرين آءُ کڻي مان وساڻو وڃان.
گهرَ، گهٽيون، ٿرَ ڀِٽون، بَحر بَرَ ڳولهيان،
ڪاڇو، ڪينجهر، سکر، مورو، منڇر ڦران،
سنڌ سڄيءَ ۾ مان توکي سڏيون پيو سڏيان.
مينهن جيڏو مَچي تيڏو ”تبسم“ نَچي،
تاڻ ڇڪتاڻ ۾ روح رهندي رچي،
جهُڙ ڪڪر جان مان توڪاڻ جهِمندو وتان،
مان اڏاڻو وتان.......
***