تون جو خوابن ۾ هر روز ايندو رهين،
مان هوائن کي ڀاڪر ڀريندو رهيس.
واءَ جهوٽن جاڳائي چيو ڙي چريا،
اوڙي سپنائي ”تبسم“ ازل جا سڙيا
رات ڀر ڇا ڪندو ٿو رهين ويسلا
مان ٻري چيم ڙي پورب جي پاڳل هوا،
يار جي آجيان آجيان آجيان...
هر بسنتيءَ ۾ مستي ڇُلي شور سان،
هي ڏکڻ واءُ جهومي گهُلي زور سان،
تنهنجا سپنا کنيون جهوٽا جهُلندا اچن،
دل جا احساس غنچا ٿي کڙندا وتن،
ڌڙڪنن ۾ رڳو آس جي نچ نچان،
آجيان آجيان يار جي آجيان....
مان گُلن کي ڏٺو، جهومي جهوٽيا پئي
ديد جي شوق ۾ ڇا ته ڇلڪيا پئي،
ٻارو ٻارو ملڻ ڪاڻ مشتاق هو،
توکي چهٽي چمڻ ڪاڻ محتاج هو،
تولئه آتو سڄو رنگ برنگ آسمان.
تولئه ”تبسم“ جو اتساهه اُٿلي پيو،
سمونڊ ڇولين جيان سينو ڇلڪي پيو،
پاڳلن وانگي ڀتين تي لکندو وتان،
شاعري، شهرتون، شان شوڪت سڄو،
جانِ جان سڀ فدا، سڀ فدا تو مٿان،
***