تنهنجي يادن جا سلسلا آهن،
انڌين ۾ ڏيئا جهليا آهن.
بعضي دردن جي وِڄُ بارش ۾،
لُڙڪَ سيلاب ٿي پوندا آهن.
هِنَ گُلن، پوپٽن کي ڪهڙي خبر،
هٿ مسيحا ۽ هٿ قضا آهن.
جي زخم زندگي ڀري نه سگهي،
سي دُعا تي ڇڏي ڏبا آهن.
تو اسان کي خبر نٿي پئي پر،
جهرڻا جبلن جا ڳوڙها آهن.
منهنجا پاڇا مون کي ڇڏي اڪثر،
تنهنجي ڳلين ۾ ڀٽڪندا آهن.
مفلسيءَ جي ڏينهن ۾ عيدُن جا،
چنڊ ڀي روز اُڀرندا آهن.
بعضي جيون جا حادثا ”تبسم“
عمر جَنڊَ وانگي پيهندا آهن.
***