عشق جون تهمتون هزارُ الڳ،
تنهنجو اي زندگي ٻيو بارُ الڳ.
هڪ ته مجرم هان پنهنجي خوابن جو،
۽ اوجاڳن کان شرمسارُ الڳ.
اڳتي نڪري ويس ته ياد آيو،
پويان رهجي ويو منهنجو پارُ الڳ.
دوستينُ کي پڇائيندو پئي وتيس،
جي ٿيون گڏجن ته خلفشار الڳ.
سنڌ جي ٻئي خطي سان ڀيٽ نه ڪج،
سنڌ کي پنهنجو هڪ وقارُ الڳ.
ڊوڙان، سهڪان، لُڇان نه پورو پوان،
اي عُمرِ تنهنجو اختصارُ الڳ.
دَشت اُڪري پڳس ته عشق چيو،
هڪ اڃان ٻيو به ڪوهسارُ الڳ.
درد جي موسمن سان ڀيٽ نه ڪر؟
هر ڌَنڪ رنگ کي نکارُ الڳ.
مُندَ بدلي ته روئي پيا پوپٽ،
چيٽ موٽڻ جو انتظار الڳ.
توکي ”تبسم“ ڙي عِشقَ ڇا نه ڏنو،
شُهرتن جو نشو، نِکارُ الڳ.
* خلفشار: فتنو، وڳوڙ، * اختصار: ٿورو (خلاصو)، * دشت: بيابان، ويرانو،
* ڪوهسار: جبلن جو سلسلو