سِڪ نئين سِر سَورِجَي،
ساهَه کي سرهاڻيون پهتيون،
چاهتن کي چورجي....
منٿ، ميڙين يا منهنجي روئڻ ۾ ڪو تاثير هو،
جيئن به پرتو، بحث ڇاجو ڳُڻُ پرينءَ جو ڳائجي.
ڳوٺ جي ڳلين ۾ خوشبو جهومندي جهوٽڻ لڳي،
هن پڄڻ جا نياپا پهتا، گهرُ گهٽي سينگارجي.
دل جون ساريون ڌڙڪنون شرنائيون بڻجي پيون،
چاهتن جو گيت ”تبسم“ جهنگ جهر جهونگارجي.
***