هيءَ رات نيٺ هلي ويندي،
ڪنهن پاڇي جان گم ٿي ويندي.
جيونَ ٻيڙي لڏندي لمندي،
پار ته نيٺ پُڄي ويندي.
ڪاري ڪَڪِري ساري تنهنجي،
ڪجلي ڌار وهي ويندي.
ڪو ته پيا کي ملندو چوندو:
”آسَ وندي اُڏري ويندي.“
اوڙي اُماوس رات ٻري پئُه،
اونداهي وسمي ويندي.
ڪويل! ڇالئه ڇَپِ هنئي ٿئي؟
دل رهندو دهڪي ويندي.
* ڇپ: ماٺ ڪري ويهڻ، لڪڻ