هڪ سرءُ رات ۾ سکيءَ جو گهر اُداس هو،
پن ڇڻ ۾ گهر پرينءَ بنا ويتر اُداس هو.
ٻيئي تاڪ ٻيڪڙيا رهيا کڙڪڻ جي آس ۾.
خاموش رات جو سڄو تاثر اُداس هو.
ڪا جوت ٽمڪي ۽ نه ئي فانوس ٿو ٻري،
هر شهر ڇا، سڄو ئي ڄڻ تر اُداس هو.
ڪا وِير، ڪپر کي چمڻ کان اڳ ٻڏي وئي،
هن ڪُمهلي وداع تي ساگر اُداس هو.
من ۾ ڀرين ٿو کوٽ ۽ وسڪين ٿو موهه تي،
اي منش تنهنجي ورش تي ايشور اُداس هو.
هو پاڻ ڪنهن صليب تي مرڪي چڙهي ويو،
ها پر يسوع جي گهاٽ جو نيئر اُداس هو.
جيون جي ڪوهيڙن ۾ جو وڇڙي ويو ساٿ کان،
ان پيرسن جو پوئتان نينگر اُداس هو.
فٽ پاٿ، گرجا، مندر، مسجد جي ٻاهران،
تذليل جي فراسَ تي بي گهر اُداس هو.
او چنڊ پيلا چنڊ! لهي درد پڇي وڃ،
سورج مُکيءَ جي کيت جان اندر اُداس هو.
* ڪمهلو: بي مهلو، اويلو، * پن ڇڻ : خزان، * وسڪڻ : هرکجڻ، * منش : انسان، * ورش : سڀاءُ، روش
* ايشور : خدا، ڀڳوان، * نيئر : زنجير، * فراس : ڏاس مان ٺهيل وڇائڻ جو ڪپڙو