سانولَ سِڪ جا آرَ نه پارَ،
جَل ٿَل سينو ساگر سارَ.
هيڏانهن سهڻي هوڏانهن ساهڙ،
وچ تي درياءُ تارون تار.
ڪا دل وِسڪي ڪا دل وسمي،
قسمين قسمين پُورَ پچار.
نِينهنَ جي ناوَڪَ ناٿ نمايا،
دهليا جُملي دعويدار.
نيٺ چنيسر چِتِ ڪيائين،
ڪؤنروءَ جيتيو آخرڪار.
وڇڙڻ کان اڳ سِڪَ ورڇيون جو،
ورڻا ناهيون ٻَئي ٻيهار.
عشق ”تبسم“ آڳ ازل جي،
ڄرڪي جندڙي سڀ ڄمار.
* وسڪي: هرکي، * ناوڪ: تير
* ناٿ : بهادر وڏي نالي وارو، * دهليا: ڊڄي ويا.