درد کي آٿتون ڏيون وڃجو،
آس جا ديپ ٻاريون وڃجو.
مون وٽان جيئن اُٿو ته ياد ڪيون،
پنهنجيون يادون به گڏ کنيون وڃجو.
ٿوهرن اَڪ ڦُلين ڏي چَوِرايو،
”ڪنهن دفعي تلخيون چکيون وڃجو!“
آبشارو ندين کان وقت ڪڍي،
ريگذارن کان ڀي ٿيون وڃجو.
موسمو! پوپٽن تي قياس ڪري،
چيٽُ ڪي ڏينهن وٽن ڇڏيون وڃجو.
ننڊ لهرن ۾ ناوَ سپنن جي،
رات ڌيري اُڪاريون وڃجو.
مينڌرا مَنَ گهُريا وڃو ته اَٿا،
پاڻ سُرڪائي ٻَکُ ڇڏيون وڃجو.
تنگ ڳلين مان پنهنجي ”تبسم“ کي،
ڪنهن سِري کان بيهي سڏيون وڃجو.
* سِري: شروع وارو حصو، مُنڍ