اي چنڊ اُداسين ۾،
هِنَ سَرءَ جي راتين ۾،
هوءَ سيج سُتل هوندي،
مان سُڏڪان سِتارن ۾.
هُن عشق ڳنهي ورتو،
مان پيار پِني ورتو،
هن ڳانيون ڳچيءَ پاتيون،
منهنجو ڪنڌ هو ڪاتين ۾.
هڪ وقت ملڻ وارو،
هڪ وقت وڇوڙي جو،
هڪ ٺارُ هو سيني جو،
هڪ ڪانُ هو ڇاتين ۾.
هڪ آس ”تبسم“ جي،
ڪنهن پلڪ نه پوري ٿي،
مَنَ ڀاڪي وجهي بوسي،
ڪِنِ عيد براتين ۾.
***