هو جو دردن جي وادين ۾ گم ٿي ويو،
دل جي گَھِرين اُداسين ۾ گم ٿي ويو.
ڌرتتيءَ کان ڊُڪيو آهليو ڇانءَ ۾،
مورڳو ڌُنڌ پاڇن ۾ گم ٿي ويو.
همسفر کان سفر دوران وڇڙيو ته پو.
فاصلن جي سودائن ۾ گم ٿي ويو.
هُن کان جوڀن جا جولان وڇڙڻ لڳا،
هو وهيءَ جي تلاشين ۾ گم ٿي ويو.
دل جا ناتو ڳنڍي ڪنهن کي دل ڏئي ڪري،
تا عمر پوئوارين ۾ گم ٿي ويو.
آبشارن ڌارائن کي چيو سوچجو!
جيڪو وڇڙيو درياهن ۾ گم ٿي ويو.
سوچ ئي سوچ ۾ هو سراپيل رهيو،
ڪيڏو ڏاهو اياڻن ۾ گم ٿي ويو.
باک جو شاخ تان ڪڻڇي ٻولي پيو،
هڪ ”تبسم“ تنهائين ۾ گم ٿي ويو.
* ڌارا: پاڻيءَ جو وهڪرو، * سراپجڻ: خوف ۾ رهڻ.