جهرڪي کڙڪيءَ کي ٺونگي پئي باک چئي ٿي نغما
او سرتي! اُٿ رات رمي وئي ڇڏ ساجن سپنا.
شام جي ڌنڌلن پاڇن هٿ ۾ يادن جون ويڻائون،
رات جي گونگن لمحن اک ۾ جهلڪَي مرگهه ترشنا.
انڌيارن کي اڳ ۾ پنهنجيون ڪيڏيون درد ڪهاڻيون،
سانجهه جا پاڇا ويتر تن جا پڄرائڻ ٿا سينا.
سَرَ تي ويٺل ٽانڊاڻي جي ڪن ۾ تارو ڀڻڪيو،
تو مون جهڙن رولاڪن کي ڪهڙي ڪاڪِ- ڪلپنا.
مون کان پوءِ هُوءَ سرتي ”تبسم“ شاعريءَ سان پرتي،
ڌرتيءَ سان گڏ سرتيءَ سان ڀي سَنمُک ٿياسون نا.
* وينائون: هڪ قسم جو ساز، * مرگهه ترشنا: رُڃ ۾ پاڻي جهڙو ڏيک پر اصل ۾ پاڻي ناهي هوندو.
* ڪاڪ- ڪلپنا: منزل پڄڻ جي خواهش، * سنمک ٿيڻ: ڪنڌ کڻڻ لائق ٿيڻ، برابري ڪرڻ.