هڪ هاڪ تنهنجي حُسن جي ٻيو معجزا نهار جا،
سِڪُ سونهن جي ورونهن تي جُڙاءَ نينهن نِکار جا.
سنڌوءَ ڪپر تي سانوري، پَرين جي ديس جي پَري،
ڪنهن ڊيل جان ٽلي، کِلي ته ڳل ٻه اڌ انار جا.
هڪ دلبريءَ ۾ دل ٺَري، ٻيو چاندني مٿان ٻري،
دل ڇوهَه مان ڇلي، ترانا ڇيڙيان نئين بهار جا.
جيئن شام جهولي پينگهه ۾ ته سانجهه جهانجهريون ٻڌَي،
ڇُلڪن گهڙيون شباب جون نچن نشا خُمار جا.
مُرڪين ته مَستيون مچن رُسين ته روحُ گهائجي،
تون سانوڻيءَ جي بوند بعضي دُودَ انتظار جا.
اک ريشميءَ جي گهُور ڏئي هزارَ پورَ وئي هلي،
”تبسم“ اکيلجن تيئين جيئن ويڙهيان تاڪيا سارَ جا.
****