اسان لاءِ آهن اوهان جون ادائون،
بهارن جون شامون صبح جون هوائون.
ويا رات ڇيڙي سَڄي تن بدن کي،
پشم جهڙا هٿڙا ۽ ريشم جون ٻانهون.
ٿئين تون نه منهنجو مگر پوءِ به تولئه،
اکين منجهه ڳوڙها چپن تي دعائون.
پري پير جن کان پرين تون ڪري وئين،
اکين کي اُهي ئي روئارن ٿيون راهون.
اڪيلو مسافر شهر اوپري ۾،
صدائون پُڪارون پرينءَ جون پُڇائون.
ڪيئي زلزله ڪيئي طوفان آيا،
وڃايون نه زاهد اسان پنهنجون واهون.