ساهه جي سار تي شال اُڀري اچين،
سج جهڙا صنم، چنڊ جهڙا پرين.
تنهنجي پيرن کي چمندي ستارن چيو،
رات جرڪي پوي جي تون مرڪي پوين.
قرب تنهنجي ڪيو شاعريءَ کي امر،
منهنجي هر گيت جي روح ۾ ٿو رهين.
چاهه توسان ڪيم، ساهه تو تي ڏنم،
ڏوهه ڪهڙو ڪيم ڏنڀ ڇو ٿو ڏئين.
منهنجي من جا مٺا تنهنجي من ۾ آڇا؟،
مان ڏسيو ٿو ڏسان تون لڪيو ٿو لڪين.
تنهنجي زاهد جو جيون امر ٿي وڃي،
پنهنجي ساهن اندر جي تون سانڍي رکين.