سنڌ سلامت پاران
سنڌ سلامت ڊجيٽل بوڪ ايڊيشن سلسلي جو نئون ڪتاب ”امن جا مسافر“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. ھي ڪتاب نامياري شاعر ۽ راڳي زاھد شيخ جي غزلن جو مجموعو آھي. امجد دراني مھاڳ ۾ لکي ٿو:
”زاهد شيخ سموريءَ سنڌ جي سچن ۽ بهادر ماڻهن جي اندر ۾ دل وانگر ڌڙڪندڙ شاعر رهيو آهي، هن جا گيت سنڌ جي سريلي راڳي سرمد جي آواز ذريعي سنڌ جي ٻچي ٻچي جي زبان تي سينگاريل آهن. زاهد شيخ پنهنجي سموري شعوري سگهه قوت ۽ عقل پنهنجي اڄ تي خرچ ڪيو آهي ۽ ان جي حل ڪرڻ جي جستجو ۾ قلم جي نوڪ استعمال ڪئي آهي.
ڪتاب جو ھي ٽيون ڇاپو نئون نياپو اڪيڊمي سچل ڳوٺ، ڪراچي پاران 2018ع ۾ ڇپايو ويو آهي. ٿورائتا آهيون انعام سنڌيءَ جا جنهن ڪتاب جي ڪمپوز ڪاپي موڪلي ۽ ٿورا پياري زاھد شيخ جا جنھن ڪتاب سنڌ سلامت ڪتاب گھر ۾ اپلوڊ ڪرڻ جي اجازت ڏني.
[b]محمد سليمان وساڻ
[/b]مينيجنگ ايڊيٽر ( اعزازي )
سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام
sulemanwassan@gmail.com
www.sindhsalamat.com
books.sindhsalamat.com
ڪتاب جو مطالعو ڪريو
مهاڳ : سنڌ جو قومي عوامي انقلابي شاعر
اسان لاءِ آهن اوهان جون ادائون،
آ دنيا ڌوڪيبازن جي مان پيار جي ڳولها ۾ آهيان،
ويهي، ته وير به ناهي، اٿي ته ساگر آ،
اندر ۾ جيترا سُهڻا گلاب ٿا پاليون،
وقت جي وير منهنجي سوچن ۾،
ڪيئن ملان عيد جي چنڊ سان،
سونهن مان سادگي ملي جيڪر،
نهار ساڻ اوهان جا خمار ٿا چاهن،
همتون هوش مان هٽيون ناهن،
پرين اسان جو پرين آ، پرينءَ سان پيار ڪبو،
تنهنجي چئي بيڪار ته ناهيان،
سوچ منهنجي پري پري تائين،
عشق جي آڳ آ- ٻاٽ ۾ ٿي ٻري،
مُحبتُن ۾ وَريا ته ناهيون،
ٿين پيار جون ڪي رهاڻيون ٿين،
ساهه جي سار تي شال اُڀري اچين،
جا گهڙي تو کان ڌار آ جاني،
جو پرين خوشيءَ جو ڏينهن آ،
حياتيءَ جا هٻڪار وسري نه سگهندا،
جيءَ کي جيئارجي- هينئڙو نه هارجي،
اوهان ساڻ آهيو، اڪيلا ته ناهيون،
اَڄُ ته آهيان ورونهه ڪر موسان،
تنهنجو گهر آ منهنجي من ۾،
ساهه سينگار پيار آ تنهنجو،
خوبصورت نظارن جيان ٿي لڳي،
منهنجو تو سان پيار آ ايڏو،
سونهن تنهنجي آ لاجواب صنم،
تنهنجي پيار جو هڪڙو پَلُ،
تون نه ملندين ته خير ڪونهي ڪو،
تون اچين ٿي ته منهنجي اڱڻ جي اڳيان- چنڊ تارا به جهومي لهي ٿا اچن،
تنهنجي اکڙين جي آڪاش مان- صبح جا سوجهرا ٿا ڦٽن،
مُرڪي مُرڪي ملڻ کپي يارو،
سسُئيءَ جو پير چارو آ گُلشن - حديد،
اسان هجئون نه هجئون، شل اوهان کي ياد هجئون،
پيار منهنجي کي سمجهي سگهي آن نه تون- مون سان ڪوڙي محبت جون ڳالهيون نه ڪر،
ڪنڊن وارا، چُڀن چارا، دُکن جا ڍيرَ دڳ دڳ ۾،
رستا ٿڪبا ناهن سائين- راهي ٿڪجي پوندا آهن،
ساقي تنهنجي مئخاني ۾ دل وندرائڻ آيو آهيان،
اکڙين مان وهايا مون- اَڄُ نير گهڻا آهن،
ها مان توکي وسارن گهران ٿو مگر- ڇا ڪيان مان وساري سگهان ئي نٿو،
ساهَه ۾ ويٺو سانڍيان آئون،
ٻڌئون ٿا ته آهن مزا زندگيءَ جا،
عذاب ۾ آ زندگي- مگر نه هانءُ هاربو،
مُرڪ مان لُڙڪ آ ٿي وئي زندگي،
ڪو به نه آيو، ڪو به نه آيو،
خالي جُهگيءَ م زندگي گهاري نه سگهياسين،
پٿر آ جگر تنهنجو- تون پيار مان ڇا ڄاڻين،
مون ڏانهن ڍري- سا تنهنجي دل،
دردمندن جون دانهون ياد ايندئي،
ٿڌڙا ساهه ڀرين ٿو ڇا لئه،
زندگي رهندي به آ ويندي نه آ،
سونھن چيو سينگار نه گهرجي،
پيار کي جنهن نه پيار سمجهيو آ،
ذهن جي سوچ لوچ ڏي ٿي ڇڏي،
مان پيار سان پٿر کي پگهاري به سگهان ٿو،
جنهن جو ڪنڊن تي آشيانو آ،
جڏهن من جي ٿر تي وسي بوند ڪائي،
جڏهن به اينديئن خُمار ايندو،
مٺي کير جهڙو هُيو پيار تنهنجو،
جتي هجو سُکيا هجو- اسان جي آ دعا اها،
اسان جي سڏ ۾ آ سڪ سهڻا- وڻئي ته وهه وا ڪندو هليو آ،
پير کڄي ڇير وڄي، مور نچي ٿو،
سوچبو ته سونهن لاءِ سوچبو،
صديُن کان نه آيا اسان ڏي اُجالا
هر دور ۾ اسان تي ڏاڍن جو ڏاڍ ٿيو،
هٿ قاتل ڪٽي سگهيا ناهيون،
پکن پرين جي هلي ٿي پچار ڪجهه ته ڪبو،
رات ڪين رهڻي آ، موٽڻا سويرا هن،
منهنجي ماتا مٺي سرَ ساهَه کان پياري ڌرتي،
هوءَ نيٺ ته اچڻي آ، رتُ ڇاڻ جي هولين م،
زندگي بڻجي وئي غم جي علامت آهي،
توسان گهاريل شام اوسائين،
اَچُ ته هر جيءَ ۾ جذبن کي جيئاريون گڏجي،
جنهن جو اُجرو اَندرُ نه هوندو آ،
ڪو ڊاڪو ٿو هونئن لُٽي، ڪو هيئن لُٽي بيٺو،
وڏيرا وري سڀ وٺڻ ووٽ ايندا،
دُشمن به هتي ديس جو دلبر ٿو سڏائي،
نه ڪر تلوار جي ڳولها نه ڪر ڪنهن تير جي ڳولها،
هٿن ۾ پيار سان محبوب جو تحفو رکجو،
جذبن ۾ جوش عشق جا شامل نٿا ٿين،
”ٻه قافيو غزل “ نئون تجربو
پڪو آ پنهنجو پيار تو به چيو مون به چيو،
هوڏ هستي به آ موج مستي به آ- سونهن جي ساٿ ۾ جام آهي جتي،
پُڇي ٿي مون کان سفر ۾ حسين هر وادي،
عجيب نيڻ نماڻا هُيا نٿا وسرن،
تنهنجين يادگيرين ۾ گُم ٿي وَياسين،
هر بُرو ٿو ڪري بُريون ڳالهيون،
رَتُ جي رشتن کان وڇوڙن واريون،
مزي ۾ روح آ هر سوچ باضميري آ،
هر دوست جڏهن وقت گذاري جيان لڳو،
وقت ڪندو آ ويساهه گهاتيون،
پکين جا رهيا پَرَ سدائين سفر ۾-
ڪتاب تي راءِ ڏيڻ لاءِ مھرباني ڪري لاگ ان ڪريو.
