اَچُ ته هر جيءَ ۾ جذبن کي جيئاريون گڏجي،
هر شهر ڳوٺ مان نفرت کي ڌڪاريون گڏجي.
روز لُڙڪن سان ڀريون لوڪ جون اکڙيون ٿيون چون،
مُرڪ هر من کي ڏيون لُڙڪ ٻُهاريون گڏجي.
ڪنهن اڪيلي، نه سنواريو آ سماجن کي ڪڏهن،
جي سنوارڻ ٿا گُهرئون جڳ ته سنواريون گڏجي.
ساڻ کڻجو نه ڪڏهن ڪو به مُنافق ماڻهو،
دل جي ڪارن جي پُٺيان باهه ڪا ٻاريون گڏجي.
جيڪو گڏجڻ نٿو ڏي، پاڻ کي هر وِکَ زاهدَ،
اهڙي مردود کي هر حال ۾ ماريون گڏجي.