مُحبتُن ۾ وَريا ته ناهيون،
غريب آهيون چريا ته ناهيون.
اندر جي ڪارن سان ڳالهه ٻي آ،
ٿڌين دلين سان ٻريا ته ناهيون.
ڪنڊن جون راهون تڏهن به ڪاهون،
ڍرا سفر ۾ ڍريا ته ناهيون.
اسان جي دل ۾ وڃي ٿي وڌندي،
اوهان جي سڪ مان ڀريا ته ناهيون.
اوهانجي ڳڻتيءَ ڇڏيو آ ڳاري،
اجايو زاهد ڳريا ته ناهيون.