پرهه جا سوجهرا ڦٽا ناهن،
زخم سارا اڃان ڇُٽا ناهن.
پيار کان تون پري پري آهين،
ڏاڍ ايڏا يڪو سُٺا ناهن.
دل اڃان ٿر جي آ سُڪلَ ڌرتي،
مُند جا مينهنڙا اٺا ناهن.
آسرا آسرن مٿان ايڏا،
هي وڇوڙا اڃان کُٽا ناهن.
ٽهڪ ننڍپڻ ۾ ويا ڇڏي زاهد،
لڙڪ هن مهل تئين رُٺا ناهن.