پيار کي جنهن نه پيار سمجهيو آ،
قرب تنهن ڪاروبار سمجهو آ.
تنهنجي ڀاڪر کي جون جي اُس ۾،
مون تہ موسم بھار سمجهو آ.
سونهن جي ساٿ کي سدائين مون،
زندگيءَ جو قرار سمجهو آ.
تنهنجي وڇڙي وڃڻ کانپوءِ پرين،
موت جو انتظار سمجهو آ.
باوفا دوستن جي چهرن کي،
مون ته هيرن جو هار سمجهو آ.
بيوفا ساڻ ڪيئن ملان زاهد،
دل جبل جيڏو بار سمجهو آ.