پٿر آ جگر تنهنجو- تون پيار مان ڇا ڄاڻين،
بي سمجهه اٿئي ديدون- ديدار مان ڇا ڄاڻين.
تو عشق ڏٺو ناهي- تو قرب ڪيو ناهي،
تو ڇير ٻڌي ناهي- ڇمڪار مان ڇا ڄاڻين.
تون ساٿ بنا سکڻو- احساس بنا اڻڀو،
تون پاڻ نه آن پنهنجو- سنسار مان ڇا ڄاڻين.
تو ٽهڪ ڏنا آهن- تون ٽهڪ ٻُڌا آهن،
تون آلين اکڙين جي- اظهار مان ڇا ڄاڻين.
وِهُه ڳالهين ۾ اوتي ٿو- آڇين زاهد کي،
تون ميٺ محبت جي- گفتار مان ڇا ڄاڻين.