جنهن جو ڪنڊن تي آشيانو آ،
تنهن سُڃاتو سَڄو زمانو آ.
مون سَدائين چيو ملڻ گهرجي،
تو سدائين ڪيو بهانو آ.
جيڪو تنها ٿو پاڻ کي سمجهي،
سو يا داناءُ يا ديوانو آ.
مئه ملي ٿي اُتي مُهبتَ جي،
جاتي مَستن جو آستانو آ.
جِسمَ سڀ جيل ساهه لئه زاهد،
هر بدن خاص قيد خانو آ.