ڏاڍا پيارا پيارا ماڻهو،
وقت ڪيا ويچارا ماڻهو.
ٻيائيءَ وچ ۾ ٻَنا ٺاهيا،
ٿي ويا ٻارا ٻارا ماڻهو.
ساڻُ نه هلندئي ساٿُ نه ڏيندئي،
اُڇلي، ڇڏ اُڌارا ماڻهو.
آزاديءَ جي اُڃَ گُهري ٿي،
سوچُن مَنجهه سگهارا ماڻهو.
چانڊوڪين لئه چنڊ کپن ٿا،
تو وٽ سڀ ستارا ماڻهو.
ٻاهر صاف اندر ۾ زاهد،
ڪيڏا آهن ڪارا ماڻهو.