اَڄُ ته آهيان ورونهه ڪر موسان،
مان سڀاڻي متان هُجان نه هُجان.
پيارَ ۾ عارَ جون اِهي ڳالهيون،
مون نه جڳ ۾ ٻُڌيون سُڌيون ڪنهن کان.
خار جو زهر هار ڀل مون تي،
دل ۾ ٿورو ذرو بچائين متان.
ٿي سگهي ٿو جدائي موت ڏئي،
فيصلا پوءِ ڀلا ڪندين ڪنهن سان.
دوستو هن حَسين دُنيا کي
پيار جو گهر بڻائجو ته اوهان.
رات جي سانت کي ڇڏيان ٽوڙي،
اڄ ته زاهد ڪو گيت اهڙو چوان.