ڪيڏا مجبور ٿي پيا آهيون،
پاڻ کي پاڻ ئي نٿا چاهيون.
جاءِ دل ۾ ڪٿي ملي ئي نٿي،
پيار جو گهر اسان ڪٿي ٺاهيون.
جيڪي دلدار بڻجي آيا ها،
سي ڏئي ويا سُڪون کي باهيون.
مون وسارڻ جي ڳالهه ڪئي هر هر،
تنهنجون يادون وري وري آيون.
روز ڪيئي سور ٿا ملن زاهد،
روز دردن جا ڳاهه ٿا ڳاهيون.