لطيفيات

خزانة العارفين

ڪتاب ”خزانة العارفين “ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. ڪتاب مولانا در محمد ڪانڌڙو خاڪ جو لکيل آهي جيڪو 1962ع ۾ ڇپيو.
Title Cover of book خزانة العارفين

سرتاج سنڌ جو روحاني عبرت خيز معجزو ۽ ڪرامت

اڄ رات آچر جي مورخہ 27 ربيع الثاني سن 1381 هه ۾ ٿورو تهجد جي وقت کان اڳي سهڻي ۾ سهڻو سفيد لباس نوراني سان پهريل ڏسي رهيو آهيان جو فقير جي مسجد شريف ۾ شريفانہ انداز ۽ روحاني راز سان تشريف فرماء ٿيو ڏسڻ سان سڃاڻي چيم ته جناب ڀٽائي گهوٽ آهي پاڻ سڳورا مون سان شفقت ڀريو ڀاڪر پائي ملڻ کان پوءِ مسجد مبارڪ جي مصلي تي اوڀر طرف ڏي مهن مبارڪ ڪري ويٺا فدوي سندس خدمت اقدس ۾ بيٺو رهيو تانجو پاڻ فرمايائون ته توهان منهنجي سڄي پاسي کان ويهي رهو، فدوي حڪم موجب اڃان ويهڻ جو خيال ڪري هيٺ نهاريو ته ناگاه نکه تي حيرت ڀريو عمدو هنڌ وڇايل نظر آيو، جنهن تي ويهڻ سان دل جو دل ۾ خيال دامن گير ٿيو ته هي حيرتي هنڌ حضرت سرتاج سنڌ جي ڪرامت جو ڪارڻ آهي جو هنڌ فدوي جي اعزاز ۽ احترام جو باعث ٿي ٻاهر ٿيو آهي وگرنہ نک تي اڳ ۾ ڪجهه به ڪونه هو، آخرڪار ويهڻ کان پوءِ واجهائي ڏٺم ته مسجد مبارڪ ۾ فقط ٽي فرد هواسون هڪ لطيف لاثاني ٻيو فدوي فرحاني ٽيون نالي علي محمد نگراني جو پڻ فدوي جو ڀاڻيجو ۽ مسجد جو بانگو آهي. سو سرتاج سنڌ جي اوڀر طرف کان سامهون ويٺل نظر آيو ٿي. اهو وقت سعيد مون کي نماز جو نظر آيو تنهن ڪري مون کين مؤدبانه نمونہ ۾ گذارش ڪئي ته قبله عالم بانگ ڏيارجي پاڻ فرمايائون ته اڃان وقت ڪافي پيو آهي ڪجهه دير ڪريو ٿوري دير گذرڻ کان پوءِ ڏٺو ويو ته ساري مسجد ماڻهن سان ڀرجي ڀرپور ٿي وئي جن مان ڪي سينگار واسطي گل ڦل کڻي آيل هوا ته ڪي وري ڳاڙهي رنگ عمدي تي هڪ تنبو کڻي آيا جو ساري مسجد کي محيط ٿي ويڙهي ويو اسان سڀني پاڻ کي تنبو رنگين جي زير سايہ ويٺل ڏٺو مطلب ته ساري مسجد مبارڪ سينگار جي سبب ڪري ڄڻ بهشتي باغ بڻجي چڪي هئي. اتي سڀ ڪنهن جي حيرت جي حد نه رهي مڙئي ماٺ جي حالت ۾ محو هجڻ ڪري لب ڪشائي جي جرئت وڃائي ويٺا هوا ته اوچتو هڪ نوجوان نروار ٿيو جنهن جي هٿ حڪمتي تي ٽي لٽا سفيد جديد رکيل هوا جي لٽا هن نوجوان جناب سرتاج سنڌ جي آڏو ادب سان رکيا پوءِ اهي ٽئي ڪپڙا پاڻ سڳورن پنهنجي هٿ مبارڪ سان فدوي کي پارايائين اها پڳ مبارڪ پاڻ پنهنجي هٿ سان ٻڌائي فرمايائون ته اڄ کان وٺي تون اسان جو اُويسي خليفو آهين ۽ هي مسجد مبارڪ اڄ کان وٺي مسجد “لطيفي” سڏجڻ ۾ ايندي، ڇو ته تو مون کي رسالي “خزانة العارفين” جي ٺاهڻ سان نهايت روحاني راحت رسائي آهي تنهن ڪري مان بذات خود توکان گهڻو خوش ۽ رازي بازي آهيان، انهي چوڻ کان پوءِ پاڻ سڳورا غائب ٿي ويا ۽ مان بيدار ٿي جاڳي پيس، هن عبرتي خواب مان ٻه ڳالهيون ڌيان طلب آهن هڪ سرتاج سنڌ جي روحاني ڪرامت وارو الهام ٻيو رسالي جي شارح جي عزت ۽ احترام، انتباه زائل اشتباه.
فدوي هڪ ڏينهن مورخه 26 ربيع الثاني تي رسالي خزانة العارفين جي فهرست مضامين کان فراغت حاصل ڪئي ته ورندڙ رات 27 ساڳي مهيني جي جناب سرتاج سنڌ پاڻ تشريف فرماءِ ٿي. فدوي کي فوز عظيم جي فيض سان فرحان ڪرڻ فرمايو، ڄڻ ته فدوي کي پنهنجي قدوم ميمنت لزوم سان رسالي جي تاليف جو حق هڪدم عطا ڪرڻ آيو هو.
لقاء لطيفي لهندڙ درمحمد خاڪ صديقي ڪاندهلوي.