پسڻ کان پالهي ٿيڻ جو رستو روحاني رهبر هئن ٻڌائي ٿو
پريت رک پنجن سان، ٽيهئي ڪر بحال،
انهي تڪرار ڳالهه، تنهنجو پاند پسندو ڪينڪي.
شرح- روايت شهره آفاق آهي ته هڪ ڏينهن جڏهن جناب سرتاج سنڌ جي زبان فيض ترجمان منجهان بيت مذڪور نمبر 19 وارو نروار ٿيو تڏهن سندس معتقد ۽ مريد نالي عنايت الله صوفي به موجود هو هي اهو عنايت آهي جنهن جي نالي تي ديوان عنايت بيتن ۾ ڇاپيل آهي جنهن ديوان ۾ پڻ لطيف جي نالي ۾ لڪائي وحدت وجودي ڳائي اٿس- انهي صاحب بطور اعتراض جي هي بيت پنهنجو لطيف جي بيت مذڪور جي جواب ۾ پيش ڪيو جو هي آهي- پئي جا پاتار سا پسڻ کان ڪئن پالهي رهي) سندس اعتراضي بيت جو مطلب آهي ته جو به انسان دنيا جي درياءَ تار ۾ رهي ٿو تنهن جو پاند پاپن جي پاڻي ۾ پسڻ کان پالهو هرگز نه رهي سگهندو تنهن جي جواب باصواب ۾ جناب ڀٽائي صاحب خاص طرح عنايت الله صوفي کي ۽ عام طرح سڀني انسانن کي بيت مذڪور نمبر 20 سان خطاب ڪري چوڻ فرمائي ٿو ته توهان پنج وقت نماز ۽ ٽيهن روزن کي پورن پورن وقتن تي پرت واري پابندي ۽ پايداري سان پڙهندا رهندؤ ته پوءِ توهان جو پاند پاپن جي پاڻي ۾ هرگز نه پسندو- شاه صاحب شاندار جو اهو چوڻ بلڪل پورو ۽ برابر آهي ڇو ته نماز جي تڪرار ۽ دوام جي هي پهرين ڪرامت ۽ معجزو آهي جو نمازي جي پاندن کي پسڻ کان پالهو ۽ پاڪ رکي جنهن جي پٺ ڀرائي ۾ بطور شرح جي هي آيت ڪريمه ڪافي آهي ان الصلواه تنهى عن الفشاعه والمنڪر) يعني تحقيق نماز بي حيائي جي بدڪمن ۽ غير شرعي ڪمن کان روڪي رکندي آهي) پر انهي بابت هڪ روايت رسول الله صه جي مروي آهي ته ابتدا اسلام ۾ حضور جن جي حضور فيض گنجور ۾ هڪ اصحاب ڪنهن نوجوان جي شڪايت هن طرح پيش ڪئي ته فلاڻو نوجوان نماز به پڙهندو آهي پر تنهن هوندي به بدڪم چوري وغيره ڪندو آهي پاڻ ڪريمن فرمايو ته نماز جلد انهي کي بدڪمن کان روڪي ڇڏيندي حضرت جي انهن چوڻ کان پوءِ هن نوجوان برابر ٿورن ئي ڏينهن ۾ بدڪمن کان بيزاري ڪري ڇڏي-