سندرتا جي جيت امر آ (ڪربلا جي قضيي بابت)
ڌرتيءَ جي ھڪ سندربن ۾ باھ لڳي ھئي.
ڀڙڪي ڀڙڪي، ڪڙڪي ڪڙڪي،
شعلن اھڙو رقص ڪيو ھو،
جنگل منگل رک اڏري ھئي.
اڄ کان ڪيئي صديون اڳ ۾،
ڌرتيءَ جي ھڪ سندربن ۾ گل ٽڙيا ھئا،
ڪومل ڪومل، نرمل نرمل،
ڪنول، چنبيلي، موتيو، مگرو،
وک وک تي جنسار جڙيا ھئا.
چنچل شوخ ھوائون چوڏس ايئن ٿي جھوميون،
جنگل منگل سرھاڻين جا ساٺ ٿيا ھئا.
دريا سڀ ڪجھه ڏسي رھيو ھو،
بادل، سج چنڊ، تارا ڪتيون ڏسي رھيا ھئا،
ست ئي سمنڊ پري پري کان ڏسي رھيا ھئا،
حورون ملڪ، مرون ۽ ماڻھو ڏسي رھيا ھئا.
اڏري اڏري، پکي پکيڙو ڏسي رھيا ھئا،
اڀ ۽ ڌرتي، گھوري گھوري ڏسي رھيا ھئا:
باھ لڳي ھئي،
گل ٽڙيا ھئا،
سندربن ۾، سندرتا ۽ ڪٺورتا جي وچ ۾ ڀاري جنگ لڳي ھئي:
ٽانڊن ۾ ڇا گل ٽڙيا ھئا،
گلن اندر ڪيئن ٽانڊا ٽڙڪي ٽِلي رھيا ھئا:
باھ برابر وڌي رھي ھئي،
گل برابر جھومي جھومي کلي رھيا ھئا:
جڳ سارو ئي ڏسي رھيو ھو،
اک ڇنڀ اندر،
سندربن جو ذرو ذرو،
دونھون، دونھون،
اونداھيءَ ۾ ٻڏي ويو ھو.
دريا رڄ رڄ روئي ڏنو ھو،
بادل سڏڪا ڀري رنا ھئا،
سورج، چنڊ ۽ تارا ڪتيون روئي رھيا ھئا،
سمنڊ سمورا روئي رھيا ھئا،
ماڻھن روڄ مچايو روئي،
پکين پاڻ پڇاڙيو روئي،
اڀ ۽ ڌرتي روئي رھيا ھئا،
سندربن ۾ ھيڏي ھتيا،
سندرتا سان ھيڏو ھاڃو،
اڀ ۽ ڌرتيءَ جنم جنم کان ڪونه ڏٺو ھو:
اک ڇنڀ اندر،
سندربن جو ذرو ذرو،
دونھون، دونھون،
اونداھيءَ ۾ ٻڏي ويو ھو!
جڳ سارو ئي ڏسي رھيو ھو،
اک ڇنڀ اندر،
ٻاٽ انڌيرا،
ٽڙي پکڙجي،
وٽڙي ويا ھئا.
باھ ڪٿي ھئي؟
ٽانڊن جي رک جي ڍيرن تي،
جھومي جھومي،
گلڙا خوش ٿي کلي رھيا ھئا!
سُندرتا جي ساري ٿي ھئي،
ڪٺوَرتا جو موت ٿيو ھو،
اڄ کان ڪيئي صديون اڳ ۾،
سندربن ۾ باھ لڳي ھئي،
جنگل منگل رک اڏري ھئي.
اڄ کان ڪيئي صديون اڳ ۾،
سندربن ۾ گل ٽڙيا ھئا،
جنگل منگل سرھاڻين جا ساٺ ٿيا ھئا،
سندرتا ۽ ڪٺورتا جي وچ ۾ ڀاري جنگ لڳي ھئي،
سندرتا جي ساري ٿي ھئي،
ڪٺورتا جو موت ٿيو ھو،
سندرتا جي جيت امر آ،
ڪٺورتا جو موت امر آ،
ھتيا پاپ جي پوڄا وارو،
سندرتا جي پريت امر آ!
(پي ٽي وي جي مشاعري ۾ پڙھيو ويو)