ڪاسيه بزنطيني: يونان – (٩ صدي عيسوي)
[b]پارس[/b]
تون پنهنجي پرينءَ سان ملي جڏهن ٻهڪين ٿي
ته تنهنجو چهرو چمڪي سونو ٿي پوي ٿو
ڄڻ ته پارس ڇُهي ورتو هجئي!
***
دولت گناهه کي ڍڪي ٿي ڇڏي
۽ غريب سُئيءَ وانگر اگهاڙا آهن.
***
غربت؟ دولت؟ ڪجهه به نه ڳول،
هڪ سان هٿ سُڄي ٿا پون
۽ ٻيءَ سان پيٽ سُڄي ٿئي گول!
***
هڪ اڌ – ٻوڙي، گنجي، لُولي،
ٻاتي، بندري، ٽيڏي، بڇڙي،
ڦڏيءَ چال واري ماڻهوءَ تان
جڏهن هڪ ڪوڙي دلال،
چور، قاتل ۽ شرابيءَ ٺٺولي ڪئي
ته هن بدنصيب جواب ڏنو:
”ان ۾ منهنجو ڪهڙو ڏوهه؟
ڇا مون ائين ٿيڻ چاهيو هو؟
مون کي سڀڪجهه منهنجي خالق ڏنو آ
پر تون! پاڻ ذميوار آهين
تنهنجي مالڪ توکي ڪجهه به نه ڏنو هو
ڏس! تون جو آهين، پاڻ بڻيو آهين!“
***
هڪ پڙهيل ڳڙهيل جاهل؟! خدا جي پناهه!
ڄڻ سوئر موتي پاتا هجن!
اهڙي ٿيڻ کان ته ڄمجي ئي نه
جي ڪو ڄمي پوي ته به
ڌرتي شل ان جي قدمن کان پناهه ۾ رهي
بنان انتظار، شل اهو سڌو دوزخ داخل ٿئي
اهڙن جاهلن جو ڪو علاج ئي ناهي
انهن جو موت سواءِ ڀلا حل ڇاهي؟
عملدار هجي ته رڳو ڦوڪجي ۽ وڦلي
کيس حد کان وڌ ٺلهي واهه واهه وڻي
پٿر جا پيل پاوا جهڪي سگهن ٿا
پر ڪو اهڙو جاهل مجال جو مڙي.
***