روزالٽا ڊي ڪاسٽرو : اسپين (١٨٣٧ع کان ١٨٨٥ع)
[/b]
روزالٽا ڪاسٽرو جي شاعريءَ کي تمام گھڻو ساراھيو ويو آھي. دير سان مڃتا مليس. ان جو سبب اھو ھو ته ھن پنهنجي شاعري قومي ٻولي ڪيسٽيلين بدران مادري ٻولي گيليڪن ۾ ڪئي. ھيءَ ڪمپوسٽيلا ۾ ڄائي ھئي ۽ شاديءَ کان پوءِ ڪيسٽائيل ۾ رھائش اختيار ڪيائين، پر ان ۾ خوش ڪا نه ھئي. ھن جي ٻولي سادي ۽ سنئين سڌي آھي پر سندس موضوع غم ۽ فطرت آھن.
[b]فطرت[/b]
آسمان ۾ سڀڪجهه نيرو آھي
ڌرتيءَ تي ھر شيءِ سائي آھي
منهنجي روح ۾ جا گھرائي آھي
ات سڀڪجهه گھرو ڪارو آھي
***
ڪيڏو نه سھڻو ھي سفر آھي
ڇا کِل ڀوڳ ۽ خوشي آھي
پر منهنجي اکين ۾ اڃا تائين
اھو ئي ساڳيو لڙڪن جو پاڻي آھي
***
ساوڪ ساڻ ڍڪيل
سھڻي ٻني ڄڻ ٻھڪي ٿي
۽ منهنجي سيني ۾
ڪا باھه اندر ئي ڀڙڪي ٿي.
***