ميران ٻائي: ھندستان (١٤٩٨ع کان ١٥٤٧ع)
[b]پريم ديواني
[/b]
اي راجا!
آءٌ ڄاڻان ٿي ته تو مون کي زھر ڏنو ھو
جو مون امرت سمجھي پيتو ھو
۽ ھاڻ مون ٻيو جنم ورتو آھي
جيئن سون باھه ۾ سڙي
سوين سجن کان وڌ ٿي ويندو آھي
خانداني شان ۽ دنيا جو ڊپ
سڀ مون پاڻيءَ ۾ اڇلائي ڇڏيا آھن
ھاڻ تون پاڻ کي لڪائي
او راجا!
آءٌ ته ھڪ ڀوري، بيوس، نٻل ناري آھيان
ڪرشن جو ڪان ُ دل ۾ لڳل اٿم
ڪجھ به نه سوچيان ٿي نه سمجھان ٿي
ساڌُو سنتن کي ارپيو اٿم
پنهنجو تن من ۽ ڌن
پاڻ کي انهن جي پيرن جي پڻي ڀانيان ٿي
انهن جي گولي ٻانهي بڻجي
پنهنجو پريتم پرچايان ٿي!
(مٿيون سٽون انگريزيءَ مان ترجمو ڪيل آھن. اصل ھنديءَ ۾ ڪجھ سٽون ھن ريت چيل آھي؛
راڻا ني ڀيڄا وش پيالا مين امرت ڪر پي جانا
ميري راڻا جي مين تو گوبند ڪي گن گانا
ميران ٻائي پريم ديواني مين تو سانوريا ڪو پانا).
(مترجم)
***