ايلزبيٿ جيننگس : انگلينڊ (١٩٢٦ع)
منهنجا پيءُ ۽ ماءُ
ھاڻ ھو ڌار ڌار بسترن ۾ ليٽيل آھن
ھو ڪتاب کڻي ٿو دير تائين بتي ٻاري
۽ ھيءَ ننڍڙي ڪنهن نينگر وانگي
اکيون کولي پئي جوانيءَ جا سپنا ساري
سڀ مرد ھر ھنڌ ھر جاءِ - انتظار ڪندا آھن
ڪنهن نئين نڪور موقعي جو.
ھـُـن اھو ڪتاب اڃا پڙھيو ناھي
۽ ھوءَ سامھون پوندڙ پاڇا پئي نهاري.
ڪنهن تباھه ٿيل جھاز جيان بي حال
اڳوڻي ڪنهن جذبي کان
ٻئي خاموش پيا آھن، ڦان
نه ڪو لفظ نه ئي ڪو ڇھاءُ
ڄڻ ته ڪو اعتراف يا اھاءُ
ڪنهن جذبي جي اڻھوند جو
يا ماڳھين حد کان بي حد جو
ھنن جي منزل سامھون آھي
جنهن لاءِ سموري حياتي
ھنن پاڻ پتوڙيو ھو
اھا عجيب دوري ۽ عجيب قربت آھي
ٻنهي جي وچ ۾ خاموشيءَ جو رشتو
ڄڻ سڳو ٻڌل ھجي ڪو.
وقت جو کنڀ نرميءَ سان کين ڇُھي ٿو
ڇا ھو ڄاڻن ٿا ته ھو پوڙھا ٿي ويا آھن؟
ھي جي منهنجا پيءُ ۽ ماءُ آھن
۽ جنهن آڳ مان مون جنم ورتو ھو
سا آڳ ھاڻ سرد ٿي چُڪي آھي!
***