گويندولن بروڪس : آمريڪا (١٩١٧ع)
شھر جو لٿل سج ---- ڪيٿلين ايلين
پيار منجھان يا ھوس منجھان ھاڻي
ڪو به ماڻھو مون ڏانهن نٿو نهاري
منهنجون ڌيئرون ۽ پٽ مون کي
پنهنجي گــُڏين ۽ بلورن سان ويھاري
گھر ڇڏي ھليا ويا آھن
منهنجو مڙس ۽ ٻيا سڀ پيارا
نرميءَ ۽ پاٻوھھ منجھان ڳالھائين ٿا
۽ رات سچ پچ ته رات ئي آھي!
سچ پچ ته ٻاھر سردي آھي
۽ اھا ئي ڳالهه حقيقي آھي
مون کي ڪا خوشفھمي ناھي
ڄاڻان ٿي بهار جي مند موٽي وئي آ
جيتوڻيڪ اس به نڪري ٿي
۽ پکي پڻ ڳائين پيا.
بهار جي مند موٽي وئي آھي
ھا سمجھان ٿي ته ھن حياتيءَ ۾ ھاڻي
اھا وري نه اچڻي آھي
منهنجا سڀ گل ڪومائجي ويا آھن
سڀئي جذبا پڻ مري ويا آھن
گاھن جي چمڪ ھلي وئي آھي
۽ ھر طرف ڪيڏي بي رنگيني آھي!
سچ پچ ته ٻاھر سردي آھي
پيلا پن آخر ڇڻڻا آھن
ھاڻ سياري کي منهن ڏيڻو پوندو
منهنجي ضرورت آھر ڪو
منهنجي گھر ۾ ڪونهي ڪو ڪمرو
آءٌ ھن سرد گھر ۾ ڏڪان ٿي
۽ ھن گھر جا خالي ڪمرا
گم ٿي ويل پڙاڏن سان
گونجن ۽ ٿڙڪن ٿا
آءٌ ھڪ عورت آھيان
بي دليءَ سان نوجوانن جا
نوان پيار ڏسان ٿي
آءٌ ھڪ عورت آھيان
عبادت ۾ سارو وقت گذاريان ٿي
اندر جا خاموش چتاءَ آٿت آھن مون لاءِ
انهيءَ صحرا ۾ ڏک ڪيو آھي ڊاٻو
ٻاھرئين ساحل سان ڏک ٽڪرائي ٿو
اندر ۽ ٻاھر جا اھي ٽڪراءَ
عجب کڙڪا ڪن ٿا
جي آءٌ ڪن ڏئي ٻُڌان ٿي
اھو عجب ٻٽو مونجھارو آھي،
ڇا چپ چاپ ڪومائجي ڇڻي وڃجي
يا وڏي ٻرانگھھ ڀري مري وڃجي؟
ڪو انهيءَ کي حماقت ٿو سمجھي
ڪنهن لاءِ اھو ڄڻ ته ڪو ڀوڳ آھي
ھاءِ حياتي ڇاھي؟
***