جوليا ڊي برگاس : پيوريٽو ريڪو (اسپين) (١٩١٤ع کان ١٩٥٣ع)
جوليا ڊي برگاس ڏانهن
ماڻھو چون ٿا ته آءٌ تنهنجي دشمن آھيان
ڇو ته شاعريءَ ۾ آءٌ توکي ماڻھن اڳيان ٿي رکان
ھو ڪوڙا آھن جوليا، ھو ڪوڙ ٿا ڳالھائين جوليا ڊي برگاس!
شاعريءَ وارو آواز تنهنجو ناھي، اھو ته منهنجو آواز آھي
ڇو ته تون لباس آھين، روح ته آءٌ آھيان
تنهنجي منهنجي وچ ۾ ته وڏو اوڙاھھ آھي
تون ته سماجي ڪوڙن جي بي جان ڀوري آھين
۽ آءٌ انساني سچ جي ڌڳندڙ چڻنگ آھيان
تون ته درٻاري منافقيءَ جو مثال آھين،
آءٌ پنهنجي نظمن ۾ پنهنجي دل کولي ٿي رکان
تون، پنهنجي دنيا وانگي، خود غرض آھين
مون ته سچ لاءِ سڀڪجهه داءَ تي ھنيو آھي
تون ته صرف ھڪ سنجيده بيگم آھين سينورا ڊونا جوليا!
آءٌ ته، آءٌ ته زندگي آھيان، قوت آھيان، ھڪ عورت آھيان.
تون ته پنهنجي مڙس، پنهنجي ”مالڪ“ جي آھين
آءٌ ڪنهن جي به نه يا سڀ ڪنهن جي، ھا سڀ ڪنهن جي آھيان
آءٌ پنهنجن سچن جذبن ۽ خيالن ۾ پاڻ ظاھر ٿي ڪريان.
تون پنهنجا وار ڇلا ڇلا ڪرين ۽ منهن کي گلابي رنگ ھڻين
منهنجا وار ھوا ٿي ٺاھي، منهن کي سج رنگ ڏنو آھي
تون گھر جي بيگم آھين، صابر، شاڪر، ميسڻي
مردن جي ھٺ ڌرميءَ اڳيان ڪنڌ جھڪايو ڇڏين
آءٌ ته ھڪ ڪَميت آھيان، آزاديءَ سان اڏامندي وتان
۽ خدا جي انصاف جون وسعتون ٿي ماڻيان!
***