ايلزبيٿ بيرٽ برائوننگ : انگلينڊ (١٨٠٦ع کان ١٨٦١ع)
[b]ارورا ليهه
[/b]
نقاد چون ٿا ته ”ايپڪ“ مري ويا آھن
مون کي انهن تي اعتبار ڪونهي.
آءٌ مڃي نٿي سگھان
ته ھومر جا سورما ٻارنهن فوٽ ڊگھا ھوندا
آخر ته اھي انسان ئي ھوندا!
ھن جي ”ھيلن“ جي مٿي ۾
ڪنهن به مـِس سمٿ وانگي
آخر اڇا به پيا ھوندا!
۽ ”ھيڪٽر“ جو ٻچڙو به رنو ھوندو
ھن جي ھيٽ جو کنڀ پٽڻ جي لاءِ.
جيئن گذريل جمعي جي ڏينهن تي
تنهنجي پٽ کيٽو ڪيو ھو
ٽرڪيءَ جو کنڀ پٽڻ جي لاءِ!
۽ سڀ سورما آخر انسان ئي آھن
۽ سڀ انسان امڪاني سورما آھن
ھر دَور جا پنهنجا پنهنجا!
ھر سورمو مناسب سگھھ رکي ٿو
ھر سورمي جا ٻئي رخ به ھوندا
ھو نيڪ به ھوندو ته بد به ھوندو
ھو اڳ ڏسندو ته پٺ به ڏسندو
ھو صبح جي اميد به رکندو!
ھا پر ائين به آھي ته
ھر دور ۾ جي روح رھن ٿا
(ڪارلائل کان پڇي ڏسو)
تن کي سو بنهه ڪونه وڻي ٿو
جيئن اسان جو ھي دور ڏسو
شاعرن جو شعور ڏسو
دانشور ان کي ڄاڻن ٿا
آڱر سان نبض سڃاڻن ٿا
۽ چون ٿا
”ملاوت جو دَور آھي
پتل ۽ ٽامي جھڙن ڌاتن تي
سونا ورق چڙھيل آھن“
شاھوڪار ماضيءَ کان وانجھيل
پراڻي چوغي ۾ چتيءَ مثل آھي.
وچ وارو بدلجندڙ دَور بي معنيٰ،
ان جو سمورو ورثو بي مطلب آھي
سو ھنن کي ٿو شرمائي
پر آءٌ ڀانيان ٿي
ايئن سوچڻ ھڪ ڀل مثل آھي
صرف غلط سوچون ئي
ڪمتر شاعريءَ کي جنم ڏينديون آھن
ھر دور جون پنهنجون گھرجون آھن
***