ايملي ڊڪنس :آمريڪا (١٨٣٠ع کان ١٨٨٦ع)
ھمٿ افزائيءَ، چئو چواءُ باوجود ھن پنهنجي شاعري پنهنجي حياتيءَ ۾ ڇپرائڻ ڪانه ڏني. سندس موت کان پوءِ سندس ڀيڻ ليوينا ھڪ پيتيءَ مان سندس ھزارين نظم ڪڍيا جيڪي ھن ننڍڙن ڪاغذ جي ٽڪرن تي، شاپنگ جي لسٽن ۽ رسيدن تي، ٽافين جي پنين تي ۽ لفافن تي لکي ڇڏيا ھئا. ١٨٩٠ع ۾ پھريون ڀيرو اھي ڇپيا ۽ ١٩٥٥ع ۾ سندس سڀ نظم ڪل ١٧٧٥ ھڪ ڪتاب ۾ گڏي ڇاپيا ويا.
[b]ھيءَ دنيا ۽ ھوءَ دنيا
[/b]
مون محسوس ڪيو ھڪ لاش
پنهنجي ذھن اندر
۽ ان جاما تامي روئندي پٽيندي
ھيڏانهن ھوڏانهن ھلندي
تان جو ائين لڳم
منهنجا حواس گم ٿيندا ٿا وڃن
- ۽ پوءِ جڏھن سڀ ويھي چڪا
۽ ھڪ ماتمي نغارو وڳو
وڄندو رھيو، وڄندو رھيو
تان جو سمجھيم
منهنجو دماغ سُنَ ٿيندو وڃي
۽ پوءِ کڻندي ٻڌم
ھنن کي پنهنجو تابوت مٿي
منهنجو روح ھو ڄڻ ٽڙڪيو
ساڳين ”لوھي بوٽن“ سان وري
تان جو ڀانيم
سارو وايو منڊل ڦرندو ھجي
ائين لڳم
ڄڻ ته سمورو عرش ڪو گھنڊ
۽ منهنجو وجود ڪَنَ ھجي
مون خاموشيءَ سان ڊوڙ پڄائي
آءٌ اڪيلي، تباھه حال
۽ ”ھيءَ دنيا“
۽ پوءِ عقل جو ھو بُت ڀڳو
آءٌ پيھندي ويس پاتال ۾
ھيٺ، اڃا ھيٺ، گھرائيءَ ۾
۽ ھر جھٽڪي ۾ ھڪ نئين دنيا ڏٺم
ائين ختم ٿيندي ويس، ٿيندي ويس
تان جو ڄاتم
”ھوءَ دنيا!“
***