لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

دنيا جون شاعر عورتون

هن ڪتاب ۾ اڍائي ٽن هزار سالن جي عرصي تي ڦهليل عورتن جي پيڙائن جي تاريخ آهي. هن ۾ عيسوي سن کان به اڳي جي شاعرائن کان وٺي ويهين صديءَ جي پڇاڙي تائين، يونان جي سيفوءَ کان وٺي هندستان جي امرتا پريتم تائين وڃي شاعرائن جي خيالن، جذبن ۽ احساسن ۾ هڪجهڙائي حيرت ۾ وجهندڙ آهي.
Title Cover of book دنيا جون شاعر عورتون

مارگريٽ ڊي نوار:فرانس (١٤٩٢ع کان ١٥٤٩ع)

مارگريٽ ڊي اينگوليم پنهنجي پھرين شاديءَ کان پوءِ الينڪوٽ جي ڊچس بڻي ۽ ١٥٢٧ع ۾ نوار جي راڻي بڻي. ھوءَ فرانس جي بادشاھ فرانڪوس پھرئين جي ڀيڻ ھئي ۽ ھڪ ٻئي فرينچ بادشاھ ھينري چوٿين جي ڏاڏي به ٿي. ھن کي فرانس ۾ نئين سجاڳيءَ جي ماءُ پڻ سڏيو ويو آھي ڇو ته ھن ڪيترن ئي شاعرن ۽ انسان دوستن جي ھمت افزائي ڪئي ۽ انهن کي بچاءُ ڏنو.
جيتوڻيڪ ھن ڪيترائي ڊراما ۽ نظم لکيا آھن پر ھوءَ پنهنجن ناولن جي ڪري وڌيڪ مشھور آھي. ھتي ڏنل نظم جو مضمون اھو آھي ته ”سڀڪجهه اجايو آھي“ يا ”سڀڪجهه ھوا ۾ گم ٿي ويندو“ - ان جو پسمنظر مذھبي آھي.

[b]اھو سڀڪجهه ته اجايو آھي
[/b]
جي ڪو تنهنجو اپمان ڪري
ھلڪي دل سان سھي وڃجان
جي توتي ڪا تهمت آڻي
تون ڪجهه به نه ٻڌجان
ڳالھيون ته پيون ٿينديون آھن
اھو سڀڪجهه ته اجايو آھي!

جي ڪو ”ايمان“ جي ڳالهه ڪري
۽ ان جو ٿو ملهه گھٽائي
قانون جي ڪارج سان ڀيٽي
ان جو مان ُ وڌائي
اھو ته عجيب قاعدو آھي
تون ڪجهه به نه مڃجان، ھلندو وڃجان
اھو سڀڪجهه ته اجايو آھي!

۽ جي تنهنجي عقيدي بدران
ڪو تنهنجا اعليٰ عمل ساراھي
ڪو اعلان ڪري خوشامد لاءِ
ته ”تون اوچن کان اوچو آھين“
ته اھڙي ڳالهه کان ڀڄجان
ڪڏھن ڪوڙو فخر نه ڪجان
اھو سڀڪجهه ته اجايو آھي!

جي دنيا تو وٽ ھلي اچي
عزت، شھرت، دولت سان للچائي
تون دل جي مرضيءَ سان
اھي ٺڪرائي ڇڏجان
فاني شيون جتان اينديون آھن
واپس به اوڏانهن ئي وينديون آھن
اھو سڀڪجھ ته اجايو آھي!

جي ڪو توکي اھڙي جاءِ ٻڌائي
جتي سچو سک، سانت ۽ نجات ملي
خدا جي ھستيءَ کان سواءِ
اھو تنهنجي روح کي مارڻ ٿيندو
ان کان باغي ٿي بيھجان
اھڙا عالم سڀ ڪوڙا آھن
اھو سڀڪجهه ته اجايو آھي!
***

[b]موت جي خوشبو
[/b]
موت جي خوشبوءِ اھڙي ته تکي آھي
ڄڻ ته ملهه مھانگو ڪو مـَنڌ ُ ھجي
اڻڄاڻ چکڻ کان جو ڇرڪن ٿا
پر بهشت جي منزل تي پھچڻ لاءِ
موت جھڙوڪر ڪو پنڌ ھجي!

ڀاءُ جي مرڻ سان ڀيڻ کي ڇا ٿيو آھي؟
موت کان ڊڄڻ بدران، ڀاءُ سان گڏجي
ان جي خوشبو سنگھڻ ٿي چاھي
خدا ڏانهن سفر جو اھو رستو ۽ در آھي
ان منزل ڏي پاڻ به وڃڻ ٿي چاھي
موت جي خوشبو ڪيڏي مڌر آھي
دل کي جھڙوڪر جياري ٿي
انتظار ڪري ۽ ان کي پڪاري ٿي!
***