ڊلميرا آگسٽيني : يوروگوئي (١٨٨٠ع کان ١٩١٤ع)
وڇوڙو
ھڪ خاموش جلوس ۾ ھري ھري
آءٌ ڪلاڪن کي گذرندو ٿي ٻڌان
پنهنجي مخصوص ڌيمي سر سان
تنهنجي دوري سدائين رئاڙي ٿي وجھي
تنهنجي قدمن جي آواز سان ننڊ ۾ به ٿي کلان.
ڄاڻان ٿي ته تون موٽي ايندين ، نئين صبح سمان
اونداھھ سان ڀريل افق تي روشنيءَ جي ليڪ جيان
ھن ويراني ۾ تنهنجي کـِل جو ترنم
ڄڻ ته ڪنهن جھرڻي جو پڙاڏو ٿي ٻڌان
وڇوڙي ويل ٻھ - واٽي تي موڪلائڻ مھل
مون پنهنجو ڀاڳ تنهنجن ھٿن تي ھو رکيو
ڀلا ٻيو تو کي آڇڻ لاءِ مون وٽ ڇا ھو؟
تنهنجو منهنجو روح ھڪ ٻئي کي سامھان
ڄڻ سمنڊ ۽ آسمان ۽ وچ ۾ ڪيئي پاڇولا
طوفانن، دورين، وقت، زندگيءَ ۽ موت جا!
***