لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

دنيا جون شاعر عورتون

هن ڪتاب ۾ اڍائي ٽن هزار سالن جي عرصي تي ڦهليل عورتن جي پيڙائن جي تاريخ آهي. هن ۾ عيسوي سن کان به اڳي جي شاعرائن کان وٺي ويهين صديءَ جي پڇاڙي تائين، يونان جي سيفوءَ کان وٺي هندستان جي امرتا پريتم تائين وڃي شاعرائن جي خيالن، جذبن ۽ احساسن ۾ هڪجهڙائي حيرت ۾ وجهندڙ آهي.
Title Cover of book دنيا جون شاعر عورتون

چُوشُو، چين:چين – (١٢ صدي عيسوي)

هن شاعره جي باري ۾ گهڻي معلومات ڪانهي پر هن کي چين جي هڪ تمام سٺي ۽ نفيس شاعر سمجهيو وڃي ٿو. هن جا نظم ١١٨٢ع ۾ شايع ٿيا هئا جن کي سندس موت تي مائٽن ساڙي ڇڏيو هو.

[b]آلو بخارَي جا گل
[/b]برف نچي ٿي، پارو وسي ٿو
بانس جي تيلين مان اڻپورو
نظارو ڏسجي ٿو
۽ آلوبخاري جي جهڪيل ٽارين جا پاڇولا
اوچتو ڪا ٿڌي مٺي سُرهاڻ
تاتاري بانسريءَ جي سُر سوڌي
اچي پردا کولي هنن ڏانهن وڌي ٿي
انهيءَ سُرهي هوا ۾ ويڙهجي
ڀلا خوشي ڪير نه ماڻيندو؟
منهنجا ڪارا وار وکري وڃن ٿا
مڌ جي مستيءَ کان وڌ، بي سڌ بنجي
اسين رُسُون ۽ پرچون ٿا
گلن سان جهنجهيل هنڌ جو مزو وٺون ٿا.
***