انوما ڪاني : آئوري ڪوسٽ (١٩٢٦ع)
آفريڪا، تو جيڪي ڪجهه مون کي ڏنو آھي
تو جيڪي ڪجهه به مون کي ڏنو آھي، آفريڪا!
جھنگ، ڍنڍون، کاري پاڻيءَ جا سينگاريل دُٻا
جيڪي ڪجهه به تو مون کي ڏنو آھي، آفريڪا!
سنگيت، رقص، باھه جي مچ جي چوڌاري قصا
منهنجي چمڙيءَ تي جيڪي رنگ آھن تو چٽيا
منهنجن وڏڙن جي ڪاري رنگ جا
منهنجي رت ۾ رھندا سي سدا چمڪندا.
جيڪي ڪجهه به تو مون کي ڏنو آھي، آفريڪا!
منهنجي ھلڻ چلڻ جو منهنجو ڍنگ
ھر قدم ٻئي قدم کان لڳي ٿو جدا
وقت جي بار ڪيئن آھن ڀڳا منهنجا ھڏا
۽ مسلسل سفر سان پير سڄيل ۽ وڏا
اھو ئي سڀڪجهه ته مون کي تو ڏنو آھي، آفريڪا!
منهنجي پيرن جون کڙيون ۽ انهن ۾ لڦون
جن کي آءٌ نرڙ تي سجايان فخر سان
ھاڻ مون وٽ وڃائڻ لاءِ ٻيو بچيو آھي ڇا؟
ھاڻ آءٌ اڳتي وڌندي وڃان
پنهنجي نسل کي ٻين جي برابر ڇو نه چوان؟
ڪنهن کان ڪمتر يا برتر ان کي آءٌ ڇو مڃان؟
جيڪي ڪجهه به تو مون کي ڏنو آھي، آفريڪا!
منجھند جي سج ۾ چمڪندڙ سھڻا چراگاھھ
تنهنجا جاندار جي ماڻھن کي وحشي لڳن ٿا
تنهنجيون کاڻيون ۽ ڪئين خزانا اَڻ ڏٺا
تنهنجو خوف ماڻھن جي دلين ۾ ڀوت جيان
تنهنجا درد، جي وڃايل جنت لاءِ تو سٺا
اھي سڀ آءٌ پنهنجي اندر ۾ ٿي سھان
۽ تنهنجي حقن جي حفاظت جو قسم ٿي کڻان
تنهنجي افق تي رھي قائم روشني سدا،
آءٌ تنهنجي ڌيءَ پنهنجو فرض پورو ڪريان
شل تون جيئين سدائين ۽ ماڻين مزا
۽ جيڪي ڪجهه به تو مون کي ڏنو ، آفريڪا!
***