شهر ۾ ڪيڏي تنهائي آ،
من ۾ تنهنجي پرڇائي آ.
اوسي پاسي آئي آهين،
هت مهڪ اوهان جي آئي آ.
عشق ۾ ڪهڙي هوڏ اسان جي.
پيار ۾ ڇاجي ارڏائي آ.
سونهن جي صورت ساهن ۾،
پيار جي خوشبو ڦهلائي آ.
تنهنجي جنهن سان اُنس ٿئي ٿي.
ان سان منهنجي رعنائي آ.
سالن کانپوءِ نيڻ مليا هن،
مُرڪي اڄ هو شرمائي آ.
هُن سان ڪيڏو پيار ڪيوسين،
پر نڪتي پو ڀي هرجائي آ.
’صحبت‘ سنڌ تان ساهه به گهوريان،
هي منهنجي جيجل آئي آ.