مٺڙي ماءُ جي نانءُ
توکان پوءِ ڊپ لڳي ٿو مٺڙي ماءُ،
تنهنجي هوندي خوف نه ڪو خطرو هو.
توکي اُلڪو منهنجو ئي هو اوسئيڙو،
ورنه گهر ۾ ڪيڏا پنهنجا ڀاتي ها.
هاڻ ڪنهن جي ڪاڻ تون ويندين پنهنجي گهر،
هوءِ ته ويچاري ڏور هلي وئي ڏيهن کان.
اهڙو پيار ڀلا ڪو ڏيندو توکان پوءِ،
ڪير ڀلا پوءِ پنهجو ٿيندو توکان پوءِ.
توبن هاڻي ڪوبه نه هوندو اوسيئڙي ۾،
تو بن ڪير ڀلا پو در کوليندو منهنجي لاءِ.
پرپٺ منهنجي، هر ڪنهن کان پئي پڇندي هئي،
منهنجي دير ڪرڻ تي ڪيڏو هو پئي لڇندي هئي.
تنهنجي پيار جو ڪاٿو ڪين لڳائي سگهيس مان،
موت کان توکي مٺڙي ماءُ، ڪين بچائي سگهيس مان.
روز ٿا سگريٽ کي جياريون سائين،
روز ٿا ائين پاڻ کي ماريون اسين.
محبت پائي من ۾، مارو مليا جي،
مون لاءِ سارا سي، آهن اوچي ذات جا.
مينهوڳيءَ ۾ ڳيرڙا ڪنهن کي سارين ٿو،
ڪوبه نه ايندئي ڪو، ڪنهن جي آهين آسري
هن حياتيءَ ۾ اسا ن سان گڏ گذار،
نه ڄاڻان ٻيهار، ڪنهنجو پيار ڪنهن سان ٿئي.
اي آڪاش! ڪيڏو اياڻو ٿو لڳين،
ڄڻ گونگو، ٻوڙو ۽ ڪاڻو ٿو لڳين.
حادثو ايڏو ٿيو، ڪاڏي وڃان،
مان اڃان ناهيان مئو، ڪاڏي وڃان.